Soffio di attimi - FOLKSTONE

Perché anche quando io non mi sopporto più

Tu mi sopporti ancora

Soffio di attimi, ricordi ed empatie

S’incendiano nel vuoto

Corre il mondo ma non passa mai di qua

Dove sono tutti quanti?

Corre in fretta, la vita vola via

Dove sono tutti quanti?

E quante volte lo dirò

Quanto urlerò

M’abbandono io

E quante sbronze passerò

E quante volte urlerò

Al vento

Scorre l’attimo, grida in fronte a me

I secondi sono ore

Chiuso in trappola giro intorno a te

Non fugge via niente

Corre il mondo ma non passa mai di qua

Dove sono tutti quanti?

Corre in fretta, la vita vola via

Dove sono andati tutti?

E quante volte lo dirò

Quanto urlerò

M’abbandono io

E quante sbronze passerò

E quante volte urlerò

Al vento

Perché anche quando io non mi sopporto più

Tu non ci sei più

Want ook als ik mezelf niet meer kan uitstaan

Je staat me nog steeds

Adem van momenten, herinneringen en empathie

Ze ontbranden in de leegte

De wereld draait maar gaat nooit op deze manier

Waar is iedereen?

Het loopt snel, het leven vliegt weg

Waar is iedereen?

En hoe vaak zal ik het nog zeggen

Hoeveel ik zal schreeuwen

ik laat mezelf in de steek

En hoeveel katers zal ik besteden?

En hoe vaak zal ik schreeuwen

In de wind

Het moment gaat voorbij, schreeuwt voor me

Seconden zijn uren

Gevangen om je heen

Niets ontsnapt

De wereld draait maar gaat nooit op deze manier

Waar is iedereen?

Het loopt snel, het leven vliegt weg

Waar zijn ze allemaal heen gegaan?

En hoe vaak zal ik het nog zeggen

Hoeveel ik zal schreeuwen

ik laat mezelf in de steek

En hoeveel katers zal ik besteden?

En hoe vaak zal ik schreeuwen

In de wind

Want ook als ik mezelf niet meer kan uitstaan

Je bent er niet meer