E Vado Via - FOLKSTONE

E vado via

Non ho niente da perdere

Immaginario collettivo di chi beve da solo

Sono a metà

Nè artista nè poeta

Non cerco la celebrità

Il grande abbaglio

Ora che mi sono abituato anche a vivere

Tengo a bada la noia

Il mio bicchiere è sempre qua che mi osserva

Ora che mi sono abituato anche a ridere

Inseguendo un equilibrio

Un sogno plastico

Dove sei?

Io ti riconosco

Giù la maschera da un volto tetro

Io rovescio il tuo inferno dentro

Fuori da ogni perdizione

Incagliato in una fitta rete

Nella mia spirale stanca

Verso la fine

Soli un po' si muore

Ho fatto il mondo a pezzi

E cosa in fondo resta di me?

Ma ora son qua

Spoglio di pretese

Nella dimora metafisica delle stelle

Ora che mi sono abituato anche a ridere

Inseguendo un equilibrio

Un sogno plastico

Eh, vecchio amico mio

Vorrei una vita in più

Ripartire ancora

Verso nuovi porti

Passeggero che

Solitario vai

Salvami da me

Ora che mi sono abituato anche a vivere

Tengo a bada la noia

Il mio bicchiere è sempre qua che mi osserva

Ora che mi sono abituato anche a ridere

Inseguendo un equilibrio

Un sogno plastico

Dove sei?

Io ti riconosco

Giù la maschera da un volto tetro

Io rovescio il tuo inferno dentro

Fuori da ogni perdizione

Incagliato in una fitta rete

Nella mia spirale stanca

En ik ga weg

ik heb niets te verliezen

Collectieve beelden van degenen die alleen drinken

ik ben halverwege

Noch kunstenaar noch dichter

Ik ben niet op zoek naar het sterrendom

De grote blunder

Nu ik ook gewend ben te leven

Ik hou de verveling op afstand

Mijn glas is hier altijd naar me te kijken

Nu ik ook gewend ben om te lachen

Balans nastreven

Een plastic droom

Waar ben je?

ik herken je

Het masker van een grimmig gezicht laten vallen

Ik keer je hel binnenstebuiten

Uit elke verdoemenis

Gestrand in een dicht web

In mijn vermoeide spiraal

Tegen het einde

Een klein beetje sterf je

Ik heb de wereld verscheurd

En wat blijft er eigenlijk van mij over?

Maar nu ben ik hier

Vrij van pretenties

In de metafysische verblijfplaats van de sterren

Nu ik ook gewend ben om te lachen

Balans nastreven

Een plastic droom

Eh, mijn oude vriend

Ik zou graag nog een leven willen

Opnieuw beginnen

Op weg naar nieuwe havens

Passagier die

eenzaam gaan

Red mij van mij

Nu ik ook gewend ben te leven

Ik hou de verveling op afstand

Mijn glas is hier altijd naar me te kijken

Nu ik ook gewend ben om te lachen

Balans nastreven

Een plastic droom

Waar ben je?

ik herken je

Het masker van een grimmig gezicht laten vallen

Ik keer je hel binnenstebuiten

Uit elke verdoemenis

Gestrand in een dicht web

In mijn vermoeide spiraal