Cold as Perfection - Fleshgod Apocalypse

In this passing world

There’s no time to regret

Life’s too fast to fold

So why lie to yourself

‘cause there’s nothing more

«Can't you see my light?»

That what mirrors behold

«Don't speak, let me shine bright»

You, my flower blown by the whispers of age

Beauty in the storm that relentlessly fades

Cold through the winter of life

Pulled down below into an ocean of lies

My withering rose

What a dreadful curse

Cast by nature on life

Nothing lasts forever

Can’t turn back the hands of time

Like a grain of sand

«Pray for me my Lord»

In its hourglass awaits

«For the burden I hold»

For the very end when all torments decay

And the vanity will leave your heart in peace

Cold through the winter of life

Pulled down below into an ocean of lies

My withering rose

«My lady listen to your beloved King

I can see your eyes are now scared

And veiled by the mist of despair

Do not be conquered by your own fears

Don’t let the illusion of perfection seduce you

Or you will be lost forever»

Cold through the winter of life

Pulled down below into an ocean of lies

My withering rose

Desperate while my youth fades away

Sorrow is dragging my soul down

There’s no word you can say to save me

My love

In deze voorbijgaande wereld

Er is geen tijd om spijt te hebben

Het leven is te snel om te vouwen

Dus waarom zou je tegen jezelf liegen?

want er is niets meer

"Kun je mijn licht niet zien?"

Dat wat spiegels aanschouwen

«Niet spreken, laat me helder schijnen»

Jij, mijn bloem geblazen door het gefluister van de leeftijd

Schoonheid in de storm die meedogenloos vervaagt

Koud door de winter van het leven

Naar beneden getrokken in een oceaan van leugens

Mijn verwelkende roos

Wat een afschuwelijke vloek

Gegoten door de natuur op het leven

Niets duurt voor altijd

Kan de tijd niet terugdraaien

Als een korrel zand

"Bid voor mij mijn Heer"

In zijn zandloper wacht

«Voor de last die ik draag»

Voor het einde wanneer alle kwellingen wegebben

En de ijdelheid zal je hart met rust laten

Koud door de winter van het leven

Naar beneden getrokken in een oceaan van leugens

Mijn verwelkende roos

«Mijn dame luister naar uw geliefde koning

Ik zie dat je ogen nu bang zijn

En gesluierd door de mist van wanhoop

Laat je niet overweldigen door je eigen angsten

Laat je niet verleiden door de illusie van perfectie

Of je bent voor altijd verloren»

Koud door de winter van het leven

Naar beneden getrokken in een oceaan van leugens

Mijn verwelkende roos

Wanhopig terwijl mijn jeugd vervaagt

Verdriet sleept mijn ziel naar beneden

Er is geen woord dat je kunt zeggen om me te redden

Mijn liefde