A Morning Spent Thinking of a Life Without You - Flatsound

Tonight I walked through a field that used to scare me

More than I scared myself

And thought of the last time that I felt hopeless

Sixteen in my father’s car wondering how

An artificial light could make me feel so empty

And if it looked as dull pouring from street lights

As it did shining from my tiny arms

On days when the world was too loud

And my voice was too small

I wish I had known you then

About your mind and how it perfectly mimics my own

Or how good it felt to lie in this field

Knowing it was never death that interested me

It was the idea of an opportunity to follow a cold breeze

That promised to take me anywhere but here

And you thanked me for curing you

For saving your life when you thought nobody could

And reminding you that people are worth loving

And worth holding onto

But I’m left with a knot in my chest asking

Why this feels so much like leaving and letting go

Treat me like a stained mattress

Rest your body on my body

Let me feel the weight of your existence

So I know what purpose feels like

And I’ll lie patiently, waiting for a kiss

Three seconds to prove to you

That the biggest mistake of your life

Was jumping before the building collapsed

I’m sorry you thought this couldn’t work

Because I’ve never wanted anything more

In my entire life than to prove that it could

Vanavond liep ik door een veld waar ik vroeger bang voor was

Meer dan ik mezelf bang maakte

En dacht aan de laatste keer dat ik me hopeloos voelde

Zestien in de auto van mijn vader en vroeg zich af hoe?

Ik zou me zo leeg kunnen voelen van een kunstlicht

En als het er zo saai uitzag dat het uit straatverlichting kwam

Zoals het uit mijn kleine armpjes scheen

Op dagen dat de wereld te luid was

En mijn stem was te zacht

Ik wou dat ik je toen had gekend

Over jouw geest en hoe deze perfect de mijne nabootst

Of hoe goed het voelde om in dit veld te liggen

Wetende dat het nooit de dood was die me interesseerde

Het was het idee van een mogelijkheid om een ​​koud briesje te volgen

Dat beloofde me overal naartoe te brengen, behalve hier

En je bedankte me voor het genezen van je

Voor het redden van je leven toen je dacht dat niemand dat kon

En je eraan herinneren dat mensen het waard zijn om van te houden

En de moeite waard om vast te houden

Maar ik zit met een knoop in mijn borst die vraagt

Waarom dit zo voelt als vertrekken en loslaten

Behandel me als een bevlekte matras

Laat je lichaam op mijn lichaam rusten

Laat me het gewicht van je bestaan ​​voelen

Dus ik weet hoe een doel aanvoelt

En ik zal geduldig liegen, wachtend op een kus

Drie seconden om je te bewijzen

Dat is de grootste fout van je leven

Was aan het springen voordat het gebouw instortte

Het spijt me dat je dacht dat dit niet kon werken

Omdat ik nooit meer iets heb gewild

In mijn hele leven dan om te bewijzen dat het kon