Тишина - Фир, Nodji

Свет потушен как надо всё на тактильном руками

Я самый разорванный тип среди собранных оригами

Знаешь суть то вовсе не в том что суки сыпят только баблом,

Но я тут вижу тех кому ниже некуда

Кто намеревался не видя вектора

Нам нужна тишина нам нужна лишь она

В самом центре Парижа все потушено обездвижено

Давай прыгнем во времени только не перепутай

Там где чувствовал каждый выдох с бешеной амплитудой

Теперь тебя делить ни с кем не буду

Мы так любили слушать тишину

Хочу тебя забыть, но не забуду

Мы так любили слушать тишину

Мы словно вечность бежим по кругу

Мы так любили слушать тишину

Опять хочу тебя забыть, но не забуду

Мы так любили слушать тишину

Так хочется тишины

Твои руки до кисты выжжены

Оставь меня с силами Высшими

Друг другом найдены, друг друга лишены

Во снах твой запах тела

В памяти лишь, лишь пробелы

Прочерки, точки стелим и стелим

Не одиночки нет, но и не с теми

Теперь тебя делить ни с кем не буду

Мы так любили слушать тишину

Хочу тебя забыть, но не забуду

Мы так любили слушать тишину

Мы словно вечность бежим по кругу

Мы так любили слушать тишину

Опять хочу тебя забыть, но не забуду

Мы так любили слушать тишину

Het licht is gedoofd zoals het hoort, alles is op tactiele handen

Ik ben het meest gescheurde type onder de verzamelde origami

Weet je, het punt is helemaal niet dat teven alleen deeg gieten,

Maar ik zie hier degenen die nergens lager zijn

Wie bedoelde het zonder de vector te zien

We hebben stilte nodig, we hebben het alleen nodig

In het centrum van Parijs is alles geïmmobiliseerd gedoofd

Laten we in de tijd springen, verwar het niet

Waar ik elke uitademing voelde met een woedende amplitude

Nu zal ik je met niemand delen

We luisterden zo graag naar de stilte

Ik wil je vergeten, maar ik zal het niet vergeten

We luisterden zo graag naar de stilte

We zijn als de eeuwigheid die in een cirkel draait

We luisterden zo graag naar de stilte

Ik wil je weer vergeten, maar ik zal het niet vergeten

We luisterden zo graag naar de stilte

Ik wil zo stilte

Je handen zijn verbrand aan de cyste

Laat me achter met de Hogere krachten

Elkaar gevonden, van elkaar beroofd

In dromen je lichaamsgeur

Alleen in het geheugen, alleen gaten

Streepjes, stippen we leggen en we leggen

Niet alleen, maar niet met hen

Nu zal ik je met niemand delen

We luisterden zo graag naar de stilte

Ik wil je vergeten, maar ik zal het niet vergeten

We luisterden zo graag naar de stilte

We zijn als de eeuwigheid die in een cirkel draait

We luisterden zo graag naar de stilte

Ik wil je weer vergeten, maar ik zal het niet vergeten

We luisterden zo graag naar de stilte