Mon pays - Faudel

Je ne connais pas ce soleil

Qui brûle les dunes sans fins

Je ne connais pas d’autres terres

Que celle qui m’a tendu la main

Et si un jour je pars d’ici

Que je traverse le désert

Pour aller voir d’ou vient ma vie

Dans quelle rue jouait mon père

Moi qui suis né près de paris

Sous tout ce vent, toute cette pluie

Je n’oublierai

Jamais mon pays

Jamais mon pays

Et si demain comme aujourd’hui

Je dois faire le tour de la terre

Pour chanter aux mondes mes envies

Voyager des années entières

Moi qui suis né tout près d’ici

Même si je quitte mes amis

Je n’oublierais

Jamais mon pays

Trop!

De souvenirs gravés

De cours d'écoles et d'été

Trop d’amours pour oublier

Que c’est ici que je suis né

Trop!

De temps abandonné

Sur les bancs de ma cité

Trop d’amis pour oublier

Que c’est ici que je suis né

Que c’est ici que je suis né

Je ne connais pas ce parfum

De menthe et de sable brûlant

Mais seulement les embruns

Où les rouleaux de l’océan

Et toi qui me trouve un peu mate

Pour ses rues bordées de prairies

Un peu trop blanc couleur d’Euphrate

Pour ses poèmes que j’ai appris

Tu es bien le seul que j’oublie

Telle l'étoile fidèle a la nuit

Je n’oublierais

Jamais mon pays

Jamais mon pays

Et comme toi j’attends la pluie

Pour lui dire toutes mes peines

Tout comme toi, je lui souris

Quand elle tombe sur la plaie

Quand elle tombe sur la plaie

Ik ken deze zon niet

Wie verbrandt de eindeloze duinen

Ik ken geen andere landen

Dan degene die haar hand naar mij uitstak

En als ik op een dag hier wegga

Terwijl ik de woestijn oversteek

Om te gaan kijken waar mijn leven vandaan komt

In welke straat speelde mijn vader

Ik die in de buurt van Parijs werd geboren

Onder al deze wind, al deze regen

Ik zal niet vergeten

Nooit mijn land

Nooit mijn land

Wat als morgen zoals vandaag

Ik moet de aarde omzeilen

Om te zingen voor de werelden mijn verlangens

Jaren op reis

Ik die hier vlakbij geboren ben

Zelfs als ik mijn vrienden verlaat

ik zal het niet vergeten

Nooit mijn land

Te veel!

Geëtste herinneringen

Van school- en zomercursussen

Te veel liefdes om te vergeten

Dat ik hier geboren ben

Te veel!

Verlaten tijd

Op de banken van mijn stad

Te veel vrienden om te vergeten

Dat ik hier geboren ben

Dat ik hier geboren ben

Ik ken deze parfum niet

Van munt en brandend zand

Maar alleen de spray

waar de oceaan rolt

En jij die me een beetje saai vindt

Voor zijn straten omzoomd met weilanden

Een beetje te wit Eufraat kleur

Voor zijn gedichten die ik heb geleerd

Jij bent de enige die ik vergeet

Als de trouwe ster in de nacht

ik zal het niet vergeten

Nooit mijn land

Nooit mijn land

En net als jij wacht ik op de regen

Om hem al mijn verdriet te vertellen

Net als jij lach ik naar haar

Wanneer ze op de wond valt

Wanneer ze op de wond valt