The Unquiet Grave - Faith And The Muse

The wind doth howl today m’love

And a winter’s worth of rain

I never had but one true love

In cold grave she was lain

Oh I adored my sweetest love

As any young man may

So I’ll sit and weep upon her grave

For twelve-month and a day

One true love is eternity for two

Three four nevermore

Will I see my love true

The twelve-month and a day foregone

The dead began to speak

«Oh who sits weeping on my grave

And will not let me sleep?»

«'Tis I, m’love, upon thy grave

Who will not let you sleep

For I crave one kiss of your lips

And that is all I seek»

«You crave one kiss of my cold lips

But I am one year gone

If you have one kiss of my lips

Your time will not be long

Let me remind thee, dearest one

A patient heart to keep

For we professed eternal love

That lives though I may sleep»

There down in yonder garden grove

Love, where we once did walk

The finest flower that ever was seen

Has withered to a stalk

The stalk is withered dry, my love

Though our hearts shan’t decay

So make yourself content, my love

Till god calls you away"

De wind huilt vandaag m'love

En een winters regen

Ik heb nooit maar één ware liefde gehad

In het koude graf werd ze gelegd

Oh, ik was dol op mijn liefste liefde

Zoals elke jonge man kan

Dus ik zal zitten en huilen op haar graf

Voor twaalf maanden en een dag

Eén ware liefde is de eeuwigheid voor twee

Drie vier nooit meer

Zal ik mijn liefde waar zien?

De twaalf maanden en een dag voorbij

De doden begonnen te spreken

«Oh wie zit te huilen op mijn graf

En laat je me niet slapen?»

"Ik ben het, mijn liefste, op je graf"

Wie laat je niet slapen

Want ik hunker naar één kus van je lippen

En dat is alles wat ik zoek»

"Je hunkert naar één kus van mijn koude lippen"

Maar ik ben een jaar weg

Als je één kus van mijn lippen hebt

Je tijd zal niet lang duren

Laat me je eraan herinneren, liefste

Een geduldig hart om te bewaren

Want we beleden eeuwige liefde

Dat leeft hoewel ik misschien slaap»

Daar beneden in ginds tuinbosje

Liefde, waar we ooit liepen

De mooiste bloem die ooit is gezien

Is verdord tot een stengel

De stengel is verdord, mijn liefste

Hoewel ons hart niet zal vergaan

Dus maak jezelf tevreden, mijn liefste

Tot god je roept"