The Sea Angler - Faith And The Muse

There was a gentle angler who was angling in the sea

With heart as cold as only heart untaught of love can be

When suddenly the waters rushed and swelled and up there sprang

A humid maid of beauty’s mold, and thus to him she sang:

«Why dost thou strive so artfully to lure my brood away

And leave them to die beneath the sun’s all-scorching ray?

Couldst thou but tell how happy are the fish that swim below?

Thou wouldst with me taste of joy which earth can never know»

The water rushed, the water swelled, and touched his naked feet

And fancy whispered to his heart, it was a love pledge sweet

She sang another siren lie, more 'witching than before

Half-pulled, half-plunging down he sank, and ne’er was heard of more

Er was een vriendelijke visser die aan het vissen was in de zee

Met een hart zo koud als alleen een hart zonder liefde kan zijn

Toen plotseling het water snelde en opzwol en daar omhoog sprong

Een vochtige meid van schoonheid, en dus zong ze voor hem:

"Waarom probeer je zo kunstig mijn kroost weg te lokken?"

En ze laten sterven onder de brandende straal van de zon?

Zou je kunnen zeggen hoe gelukkig de vissen zijn die beneden zwemmen?

Gij zoudt met mij de smaak van vreugde willen proeven die de aarde nooit kan kennen»

Het water stroomde, het water zwol op en raakte zijn blote voeten aan

En fantasie fluisterde in zijn hart, het was een zoete liefdesbelofte

Ze zong nog een sirene-leugen, meer 'heksen dan voorheen'

Half getrokken, half naar beneden gestort zonk hij, en er werd nooit meer van gehoord