Caesura - Faith And The Muse

In kairos hour I bequeath

Confusion of my sole belief

Consider: am I god in mortal shell

Yet shine no brighter than myself

Invaded by life’s patriarch

Who conquered me through hatred’s art

With fists of all unspoken sin

Agrip’d my angered heart within

And blood unknowing humble flows

Deity’s miscarried ghost

For here my innate children prey

Un-nursed and unhealed wounds betray

A swollen rage: my numen’s breath

Of fire yet demotic sense

Weakens me Mysterious misanthropy

Rejects its own humanity

I give thee name

Yet keep the blame

That is my one possession

Wherein lies the lesson

In Kairos uur laat ik na

Verwarring van mijn enige overtuiging

Overweeg: ben ik god in een sterfelijk omhulsel?

Maar schijn niet helderder dan ikzelf

Binnengevallen door de patriarch van het leven

Wie heeft mij overwonnen door de kunst van haat

Met vuisten van alle onuitgesproken zonde

Agrip'd mijn boze hart van binnen

En bloed onwetend nederig stroomt

Godheid's miskraamde geest

Voor hier mijn aangeboren kinderen prooi

Onverzorgde en niet-genezen wonden verraden

Een gezwollen woede: de adem van mijn numen

Van vuur en toch demotisch gevoel

Verzwakt me Mysterieuze misantropie

Verwerpt zijn eigen menselijkheid

Ik geef je naam

Maar houd de schuld

Dat is mijn enige bezit

Waar ligt de les?