The Trauma Coil - Faith And The Muse

Another night down on the catherine wheel

Drawn into a corner

A symphony of resounding shrieks in my head

I court a sure, sudden death

But give no quarter

A paper soul tears the heart from the mind

Searing is the morning, a tenement of lights

Lost inside the attic

On the floor again with a head full of rain

Wander with the shadows of shelter and smiles

Bleeding in a stairwell

Fever-staggered steps and a mouth so dry

Three liquid words collapse

Blind and chasing sirens

Five years of night time and a heart made of tin

Allow your sympathies the length of a table

I recognize no brother

Lash out at their smiles and walk in through their eyes

As my knowledge, does the knowing

Split my being from past days

In decision, in departing

In the severance of old ways

With precision, in my silence

I perceive the bitter still

Imposition, these young calling

Withered kisses, or the kill?

Together we stand

We stand so still

Indifference, hollow laughter

Bathes the walls of this lost home

So futile, all attempts

Affectations, long to roam

Ever spinning, vile actress

Answered blindly to the call

The price, child yet again we sit

And watch our private rome fall

I am not well

No, not well at all

Nog een nacht op het Catharina-wiel

In een hoek getekend

Een symfonie van klinkende kreten in mijn hoofd

Ik pleit voor een zekere, plotselinge dood

Maar geef geen kwartje

Een papieren ziel scheurt het hart uit de geest

Schroeiend is de ochtend, een huurkazerne van licht

Verdwaald op zolder

Weer op de grond met een hoofd vol regen

Dwaal rond met de schaduwen van onderdak en glimlach

Bloeden in een trappenhuis

Koortsverspreide stappen en een mond zo droog

Drie vloeibare woorden vallen ineen

Blinde en jagende sirenes

Vijf jaar nacht en een hart van tin

Geef uw medeleven de lengte van een tafel

Ik herken geen broer

Haal uit naar hun glimlach en loop door hun ogen naar binnen

Zoals mijn weten, doet het weten?

Splits mijn wezen van de afgelopen dagen

Bij besluit, bij vertrek

In het doorbreken van oude manieren

Met precisie, in mijn stilte

Ik zie het bittere nog steeds

Oplegging, deze jonge roeping

Verdorde kussen, of de moord?

Samen staan ​​we

We staan ​​zo stil

Onverschilligheid, holle lach

Baadt de muren van dit verloren huis

Zo zinloos, alle pogingen

Affecties, lang om te zwerven

Ooit draaiende, gemene actrice

Blindelings op de oproep gereageerd

De prijs, kind nogmaals we zitten

En kijk hoe ons privé Rome valt

Ik voel me niet goed

Nee, helemaal niet goed