Muted Land - Faith And The Muse

There was a friend upon whom once Nature played her joke

She gave him width instead of height

and hands too large for chivalry

A strength of body quite too great

to satisfy a soul that craved aesthetic light

She must have smiled when in that frame

Was placed a heart so delicate

For it would vibrate melody

Until her artifice produced wild rhapsody

With eyes that sought insatiably

The harmonies of life he found

But discord and a dark despair

And so the jest so well conceived turned tragedy

The spirit tired and sought release

Er was een vriend op wie de natuur ooit haar grap uithaalde

Ze gaf hem breedte in plaats van hoogte

en handen te groot voor ridderlijkheid

Een lichaamskracht nogal te groot

om een ​​ziel te bevredigen die snakte naar esthetisch licht

Ze moet hebben geglimlacht toen ze in dat kader zat

Werd een hart geplaatst zo delicaat

Want het zou de melodie trillen

Tot haar kunstgreep een wilde rapsodie produceerde

Met ogen die onverzadigbaar zochten

De harmonieën van het leven die hij vond

Maar onenigheid en een donkere wanhoop

En dus werd de grap die zo goed bedacht was een tragedie

De geest was moe en zocht verlossing