Canzone per l'estate - Fabrizio De André

Con tua moglie che lavava i piatti in cucina e non capiva

Con tua figlia che provava il suo vestito nuovo e sorrideva

Con la radio che ronzava

Per il mondo cose strane

E il respiro del tuo cane che dormiva

Coi tuoi santi sempre pronti a benedire i tuoi sforzi per il pane

Con il tuo bambino biondo a cui hai dato una pistola per Natale

Che sembra vera

Con il letto in cui tua moglie

Non ti ha mai saputo dare

E gli occhiali che tra un po' dovrai cambiare

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Con le tue finestre aperte sulla strada e gli occhi chiusi sulla gente

Con la tua tranquillità, lucidità, soddisfazione permanente

La tua coda di ricambio

Le tue nuvole in affitto

Le tue rondini di guardia sopra il tetto

Con il tuo francescanesimo a puntate e la tua dolce consistenza

Col tuo ossigeno purgato e le tue onde regolate in una stanza

Col permesso di trasmettere

E il divieto di parlare

E ogni giorno un altro giorno da contare

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Con i tuoi entusiasmi lenti precisati da ricordi stagionali

E una bella addormentata

Che si sveglia a tutto quel che le regali

Con il tuo collezionismo

Di parole complicate

La tua ultima canzone per l’estate

Con le tue mani di carta per avvolgere altre mani normali

Con l’idiota in giardino ad isolare le tue rose migliori

Con il freddo di montagna

E il divieto di sudare

E più niente per poterti vergognare

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Com'è che non riesci più a volare?

Met je vrouw afwassen in de keuken en niet begreep

Terwijl je dochter haar nieuwe jurk aanpast en lacht

Met de radio zoemend

Vreemde dingen voor de wereld

En de adem van je slapende hond

Met uw heiligen altijd klaar om uw inspanningen voor brood te zegenen

Met je blonde kind aan wie je een pistool gaf voor Kerstmis

Dat ziet er echt uit

Met het bed waar je vrouw in ligt

Hij wist nooit hoe hij je moest geven

En de bril die je over een tijdje moet wisselen

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Met je ramen open op straat en je ogen dicht op de mensen

Met uw gemoedsrust, duidelijkheid, blijvende voldoening

Uw vervangende staart

Uw gehuurde wolken

Je zwaluwen bewaken het dak

Met je geserialiseerde Franciscanisme en je zoete consistentie

Met je zuurstof gezuiverd en je golven geregeld in een kamer

Met toestemming om uit te zenden

En het spreekverbod

En elke dag weer een dag om te tellen

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Met je langzame enthousiasme gespeld door seizoensherinneringen

En een slapende schoonheid

Wie wordt er wakker van alles wat je haar geeft

Met je verzamelobjecten

Van ingewikkelde woorden

Je laatste liedje voor de zomer

Met je eigen papieren handen om andere gewone handen in te wikkelen

Met de idioot in de tuin om je beste rozen te isoleren

Met de kou van de bergen

En het verbod op zweten

En niets meer om je voor te schamen

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?

Hoe komt het dat je niet meer kunt vliegen?