Смотрю - F.P.G.

Сегодня ночью я трезв не потому, что нет средств,

А потому, что так ярче я чувствую боль,

Глубже чувствую цвет, проникновеннее — смерть

Того, что было между мной и тобой.

Да, я не смог проломить непонимания стен, —

И вот, разбитого сердца кривые края

Бритвой вошли в нити вен, того, что касалось тебя и меня.

Я смотрю в глубину твоих глянцевых глаз,

Натыкаясь на непонимания твердь,

В поисках подходящих своим чувствам фраз

Я нахожу лишь короткое:

Смерть

Мне так и не удалось понять, откуда взялось

Отчуждение, что отравило нам кровь,

И жала клинков твоих острых слов,

Вонзавшиеся в меня вновь и вновь.

Мир, став чужим, холодным и злым,

Захлестнул меня серыми волнами спин,

И в этот миг я, в самый час пик,

Средь шести миллиардов остался один.

Я смотрю в глубину твоих глянцевых глаз,

Натыкаясь на непонимания твердь,

В поисках подходящих своим чувствам фраз

Я нахожу лишь короткое:

Смерть

Сегодня ночью я трезв, сегодня я ставлю крест

На чувстве что, думал, будет жить вечно,

Но ты нанесла ему глубокий порез,

И я убил его, но не дал жить покалеченным.

Я виноват в том, что не смог

Ради этого чувства предать самого себя

И, уходя, предаю земле гроб

Того, что касалось тебя и меня.

Я смотрю в глубину твоих глянцевых глаз,

Натыкаясь на непонимания твердь,

В поисках подходящих своим чувствам фраз

Я нахожу лишь короткое:

Смерть

Vanavond ben ik nuchter, niet omdat er geen geld is,

En omdat ik pijn zo helderder voel,

Dieper voel ik de kleur, indringender - dood

Wat was er tussen mij en jou.

Ja, ik kon het misverstand over de muren niet doorbreken, -

En nu, de kromme randen van een gebroken hart

Met een scheermes gingen ze de draden van de aderen binnen, datgene wat jou en mij aanging.

Ik kijk in de diepten van je glanzende ogen,

Botsen op misverstanden van firmament,

Op zoek naar zinnen die geschikt zijn voor uw gevoelens

Ik vind maar een korte:

Dood

Ik heb nooit kunnen achterhalen waar het vandaan kwam

Vervreemding die ons bloed vergiftigde

En prik in de bladen van je scherpe woorden,

Zit steeds weer in me vast.

De wereld, een vreemde geworden, koud en slecht,

Heeft me overweldigd met grijze golven van spins,

En op dit moment, in de spits,

Van de zes miljard was er nog maar één over.

Ik kijk in de diepten van je glanzende ogen,

Botsen op misverstanden van firmament,

Op zoek naar zinnen die geschikt zijn voor uw gevoelens

Ik vind maar een korte:

Dood

Vanavond ben ik nuchter, vanavond zet ik een kruis

Op het gevoel dat hij dacht dat hij voor altijd zou leven,

Maar je gaf hem een ​​diepe snee,

En ik doodde hem, maar liet de kreupelen niet leven.

Ik ben schuldig aan het niet kunnen

Voor dit gevoel om mezelf te verraden

En als ik wegga, begraaf ik de kist

Over jou en mij.

Ik kijk in de diepten van je glanzende ogen,

Botsen op misverstanden van firmament,

Op zoek naar zinnen die geschikt zijn voor uw gevoelens

Ik vind maar een korte:

Dood