...Powdered Water Too (2) - Eyedea & Abilities

Think, models, think, metaphor

I am plagued by a yet to be defined mind disorder

Symptoms include illusion to losing (delusion) the tissue and fluid that

borders a bruise contoured to lose core of my aura among other things that

clutter dreams and suddenly pull my swollen puppet strings.

Hold and clutch my utterly insecure back-peddling

Please pour the powdered water from the kettle

And load my cup full of adrenaline

Now I can settle in tucked tight between sheet rock and crushed ice

She knocked but I never let her in despite the fact she looked nice in black

Said I’m in my head isn’t twisted upright, it leans lopsided but eerie enough I

still treasure it dearly.

Born in a vocal booth, I hope to own the moon with no excuse

Soon to be the groom to a tune close to you

Sail the true stale ocean blue and ate lunch

But corrosion grew for eight months and the Trojan threw a fake punch

And a crow to fool em.

I have sold my sancturary, thank you very much

Buried all I’d carried for a vocabulary brush

And I don’t wanna be around when the cherry busts

Cuz when it does/dust settles the flood all of America

It might have been all over if you were to barely thrust

But you got greedy punctured too deep and now she’s scared of trust

But who can you trust anyway, every opinion is dated (jaded) by an experience,

making any thought a response to a memory.

I am my enemy, can’t think my way out of this penitentiary

Embrace the condition humanity’s mechanically accepted for centuries

It’s the water, is it real?

How does it make you feel

being endlessly dependent on external crutches and shields?

Sleep-walking through the dust covered fields

Haunted by the taunted souls of those who kept the seals closed

I’ve stretched the distance, and pushed the envelope

This song’s become an endless note

For all women and men with hope

Open your eyes, you no longer can float.

You’re sinking and drinking the powdered water.

Going to make you choke!

Denk, modellen, denk, metafoor

Ik word geplaagd door een nog nader te bepalen geestesstoornis

Symptomen zijn onder meer illusie tot verlies (waan) van het weefsel en vocht dat

grenst aan een blauwe plek die is gevormd om de kern van mijn aura te verliezen, onder andere die:

rommel dromen en plotseling trek aan mijn gezwollen marionet touwtjes.

Houd mijn volslagen onzekere terugtrap vast en grijp die vast

Giet het poedervormige water uit de waterkoker

En laad mijn kopje vol adrenaline

Nu kan ik me nestelen tussen plaatgesteente en gemalen ijs

Ze klopte maar ik liet haar nooit binnen ondanks het feit dat ze er mooi uitzag in het zwart

Zei dat ik in mijn hoofd zit is niet rechtop gedraaid, het leunt scheef maar griezelig genoeg ik

koester het nog steeds heel erg.

Geboren in een stemhokje, hoop ik zonder excuus de maan te bezitten

Binnenkort de bruidegom op een deuntje bij jou in de buurt

Vaar over de echte muffe oceaanblauw en at lunch

Maar de corrosie groeide acht maanden lang en de Trojan gooide een neppe klap

En een kraai om ze voor de gek te houden.

Ik heb mijn heiligdom verkocht, heel erg bedankt

Alles wat ik bij me had begraven voor een vocabulaireborstel

En ik wil niet in de buurt zijn als de kers kapot gaat

Want als het dat doet / stof doet de overstroming in heel Amerika neerdalen

Het zou allemaal voorbij kunnen zijn als je nauwelijks had geduwd

Maar je bent hebzuchtig te diep geprikt en nu is ze bang voor vertrouwen

Maar wie kun je eigenlijk vertrouwen, elke mening is gedateerd (afgezwakt) door een ervaring,

van elke gedachte een reactie op een herinnering maken.

Ik ben mijn vijand, ik kan me geen uitweg uit deze gevangenis bedenken

Omarm de toestand die de mensheid al eeuwenlang mechanisch heeft geaccepteerd

Het is het water, is het echt?

Wat doet dat met jou

eindeloos afhankelijk zijn van externe krukken en schilden?

Slaapwandelen door de met stof bedekte velden

Achtervolgd door de beschimpte zielen van degenen die de zegels gesloten hielden

Ik heb de afstand uitgerekt en de envelop geduwd

Dit nummer is een eindeloze noot geworden

Voor alle vrouwen en mannen met hoop

Open je ogen, je kunt niet meer drijven.

Je zinkt en drinkt het water in poedervorm.

Je gaat ervan stikken!