Northern Doom - Eternal Tears Of Sorrow

I remember, it was December

The darkest winter, my body shivered

The coldest snow, cold north wind blew

The greatest storm hit like the thorns

The place’d been chosen and God howled there

The wind was his voice, the snow was his soil

Without a heart in those frozen years

His searching ended and my heart was gone

Northern doom, life in the frost/The coldest bloom, the time has stopped

Lethal wind, the freezing orgy/Cold death, there’s no glory

Northern bloom, the heart I’ve lost/The coldest doom, my life has stopped

Killing wind, the lethal orgy/Blood must be shed, mine is this story

Without heart I’m cold as snow

I try to reach for it once more

I follow the sunlight and hear the howl

The last light will end up in God’s mouth

I thought I could make it to the end

But finally my faith started to bend

Surviving, it was all I thought

I wanted to live still one hundred years more

I remember, it was December

The darkest winter, my body shivered

The coldest snow, cold north wind blew

The greatest storm hit like the thorns

The place’d been chosen and God howled there

The wind was his voice, the snow was his soil

Without a heart in those frozen years

His searching ended and my heart was gone

He made me bleed when I was asleep

I bled for the frost, I bled for my fears

He stole my heart and carried it away…

And when cried, only the echoes remained

Clear wisdom I finally had

I felt so empty, I felt so sad

He took my heart so far away

I started my life as a northern slave

Ik herinner me dat het december was

De donkerste winter, mijn lichaam rilde

De koudste sneeuw, koude noordenwind blies

De grootste storm sloeg toe als de doornen

De plaats was gekozen en God huilde daar

De wind was zijn stem, de sneeuw was zijn grond

Zonder hart in die bevroren jaren

Zijn zoektocht eindigde en mijn hart was weg

Noordelijke ondergang, leven in de vorst/De koudste bloei, de tijd heeft stilgestaan

Dodelijke wind, de ijskoude orgie/Koude dood, er is geen glorie

Noordelijke bloei, het hart dat ik heb verloren/De koudste ondergang, mijn leven is gestopt

Killing wind, de dodelijke orgie/Bloed moet worden vergoten, de mijne is dit verhaal

Zonder hart ben ik zo koud als sneeuw

Ik probeer het nog een keer te bereiken

Ik volg het zonlicht en hoor het gehuil

Het laatste licht zal eindigen in Gods mond

Ik dacht dat ik het tot het einde zou kunnen halen

Maar uiteindelijk begon mijn geloof te buigen

Overleven, dat was alles wat ik dacht

Ik wilde nog honderd jaar langer leven

Ik herinner me dat het december was

De donkerste winter, mijn lichaam rilde

De koudste sneeuw, koude noordenwind blies

De grootste storm sloeg toe als de doornen

De plaats was gekozen en God huilde daar

De wind was zijn stem, de sneeuw was zijn grond

Zonder hart in die bevroren jaren

Zijn zoektocht eindigde en mijn hart was weg

Hij liet me bloeden toen ik sliep

Ik bloedde voor de vorst, ik bloedde voor mijn angsten

Hij stal mijn hart en droeg het weg...

En toen we huilden, bleven alleen de echo's over

Duidelijke wijsheid die ik eindelijk had

Ik voelde me zo leeg, ik voelde me zo verdrietig

Hij nam mijn hart zo ver weg

Ik begon mijn leven als een noordelijke slaaf