Mon souffle - Eska

Mon premier souffle sur Terre s’est fait dans une paroi de verre aseptisée

Un tube dans la trachée artère

Loin d’la douceur d’une odeur ou d’un regard

Moi j’ai, depuis l’départ touché au cœur du désespoir

Ma jeunesse tapie dans les recoins d’une pièce

J’levais les yeux au ciel devant l’immensité de l’espace

J’n'étais qu’ce môme que l’on accuse d’un feu de détresse

Sachant qu'à la maison je n’ai jamais su trouver ma place

Ma différence dans ces instants m’a rendu seul

Entre la passion pour mes frères, leur aisance ou leur belle gueule

Mais moi j'étais celui que l’on considérait aimable

Celui qu’on appréciait, agréable mais discret à table

En plus de n'être que l’ombre de mon père

Chaque jour moi j’ai couru à perdre haleine derrière ma mère

Un seul souffle pour naître mais depuis cette image imparfaite m'éloigne encore

plus de vous autres

Avec le temps, mes ambitions sont à la baisse

J’me retrouve à 13 berges avec cette folle idée de prendre le large

Avec le vent, mes connaissances se font diverses

Entre lascars les plus barges, les p’tits bourgeois aux idées larges

Ce vide en moi toujours présent

J’ai cherché à combler cette abîme dans les regards les plus blessants

Et vite dépendant de la vie qu’on me donne

J’ai caché mon mal de vivre sans jamais ne parler à personne

Mais je souffre

Perdu dans ma tête je souffre

Et je souffre

Perdu dans ma tête je souffre

Mon second souffle m’a poussé à devenir un artiste

Enfin exister au travers de la musique

Et de là vous raconter ce que ce monde m’inspire

Et devenir ce à quoi la plupart des gens aspirent

Aussi, de cette vie j’ai voulu briser les normes

Ces interdits qui m’ont rendu non conforme

Et détourner vos regards à tout instant

Quitte à crier plus fort que les autres j’ai juré d'être présent

Mais tu sais les années passent et le dépit persiste

Et loin de tout espoir j’ai eu l’idée un jour de vivre de ma musique

Mais je ne suis vivant qu'à travers les néons

Je me meurs les projecteurs ont laissé place au néant

Sans vous je ne suis que ce gosse tremblant devant ses fautes

Devant cette angoisse a être moi devant les autres

J’ai pris ce disque comme l’image de tous mes doutes

Mais cette vie n’est plus la mienne

Mais celle d’un homme à bout de souffle

Celle d’un homme a bout de souffle

Perdu dans ma tête

Je souffre

Celle d’un homme a bout de souffle

Mon dernier souffle sera pour toi

Toi ma vie qui loin du monde et de ses égards m’a permis de rester en vie

Oui toi couverte de mon cœur et de ses douleur mais pour qui mon amour a de la

valeur?

Oh oui toi qui sais qui je suis

Plus que quiconque

Toi qui m’aimes sans me fuir

On se raconte et se dit que l’on ne sera jamais rien l’un sans l’autre

Mais que de vivre n’a de sens sans même le regard de l’autre

Ta présence allège mes jours

Tu sais mon dernier souffle sera pour vous mes amours

Pour vous je me rattache a ce peu devenu mon tout

Me relâche lorsque je me sais près de vous

Cache ce vide empli de haine et de cris

De peine et tellement de rengaine qui me grise

Mon dernier souffle sur Terre

Se fera dans une paroi de pierre

Mais le cœur libre de ses rancœurs

Je vie et survie du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Du premier au dernier souffle

Mijn eerste ademhaling op aarde was door een gereinigde glazen wand

Een buis in de luchtpijp

Ver van de zoetheid van een geur of een blik

Ik heb, sinds het begin, het hart van de wanhoop geraakt

Mijn jeugd op de loer in de hoeken van een kamer

Ik rolde met mijn ogen naar de uitgestrektheid van de ruimte

Ik was alleen dit kind dat wordt beschuldigd van een noodsignaal

Wetende dat ik thuis nooit wist hoe ik mijn plek moest vinden

Mijn verschil op die momenten maakte me eenzaam

Tussen de passie voor mijn broers, hun gemak of hun knappe uiterlijk

Maar ik was degene die als beminnelijk werd beschouwd

Degene die we leuk vonden, aangenaam maar discreet aan tafel

Behalve dat ik slechts een schaduw van mijn vader ben

Elke dag rende ik ademloos achter mijn moeder aan

Een enkele ademtocht om geboren te worden, maar aangezien dit onvolmaakte beeld me nog steeds wegjaagt

meer van jou

Na verloop van tijd slinken mijn ambities

Ik bevind me bij 13 banken met dit gekke idee van opstijgen

Met de wind worden mijn kennissen divers

Tussen de meest barbaarse jongens, de kleine bourgeois met brede ideeën

Deze leegte in mij altijd aanwezig

Ik heb geprobeerd deze afgrond te vullen met de meest kwetsende blikken

En binnenkort, afhankelijk van het leven dat ik krijg

Ik verborg mijn pijn van het leven zonder ooit met iemand te praten

Maar ik lijd

Verloren in mijn hoofd lijd ik

En ik lijd

Verloren in mijn hoofd lijd ik

Mijn tweede wind duwde me om artiest te worden

Eindelijk bestaan ​​door muziek

En vertel je van daaruit wat deze wereld mij inspireert

En worden waar de meeste mensen naar streven

Dus vanuit dit leven wilde ik de normen doorbreken

Deze verboden waardoor ik me niet aan de regels hield

En kijk op elk moment weg

Zelfs als het betekent dat ik harder moet schreeuwen dan de anderen, ik heb gezworen aanwezig te zijn

Maar je weet dat de jaren voorbij gaan en de wrok blijft hangen

En verre van alle hoop dat ik ooit op het idee kwam om van mijn muziek te leven

Maar ik leef alleen door de neonlichten

Ik ga dood, de schijnwerpers zijn vervaagd

Zonder jou ben ik gewoon deze jongen die beeft voor zijn fouten

Voor deze angst om mij te zijn voor de anderen

Ik nam deze plaat als het beeld van al mijn twijfels

Maar dit leven is niet langer van mij

Maar die van een ademloze man

Die van een man die buiten adem is

verloren in mijn hoofd

ik ben aan het lijden

Die van een man die buiten adem is

Mijn laatste adem zal voor jou zijn

Jij, mijn leven, die ver van de wereld en haar respect ervoor zorgde dat ik in leven bleef

Ja, je bedekt met mijn hart en zijn pijn, maar voor wie mijn liefde heeft

waarde?

Oh ja jij die weet wie ik ben

Meer dan iedereen

Jij die van me houdt zonder van me weg te lopen

We vertellen elkaar en vertellen elkaar dat we nooit niets zullen zijn zonder elkaar

Maar dat leven heeft geen betekenis zonder zelfs maar de blik van de ander

Jouw aanwezigheid verlicht mijn dagen

Je weet dat mijn laatste adem voor jou zal zijn, mijn liefdes

Voor jou heb ik betrekking op dit kleine dat mijn alles is geworden

Laat me los als ik weet dat ik bij je in de buurt ben

Verberg deze leegte gevuld met haat en geschreeuw

Van pijn en zoveel refrein dat me bedwelmt

Mijn laatste adem op aarde

Zal in een stenen muur zijn

Maar het hart vrij van zijn wrok

Ik leef en overleef van de eerste tot de laatste ademtocht

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem

Van de eerste tot de laatste adem