Artiste ouvrier - Eska

Ouvrier le jour, artiste la nuit

Qui je suis?

Sans gloire ou sans grade

Mi-homme mi-maçon, mi-sel mi-ciment

Mi-star mi-coffreur, mi-mic' bâtiment (?)

Mi-ghetto mi-chantier, mi-pelle mi-piment

Artiste ouvrier oubliez si j’vous mens

Qui je suis?

On m’a dit que toute ma vie n'était qu’une poignée de résilles

J’suis trop éloigné du parvis qu’les MC se font ainsi mes frères

Que tout ce que je touche reste de l’or

Si ma bouche elle n’avait pas accouché d’un compresseur

Que moi j’enfile des de tous là où tout le monde voit la loose

Et où l’on taffe sous l’caniar ou sous la douche

Que mes khey se débouchent la cire d’oreille à la pointe

Que tous mes vêtements schlinguent et sous mon casque mon front suinte

Mais d’où je suis la routine s’installe au fil des transpalettes

Des fils de s’affichent au-dessus d’ma tête

Que tout ce que j'écoute je le décoffre

Mon esprit est paré d’armatures: c’est ce que le béton m’offre

D’une vie à l’autre je me couvre

Entre foudre et souffle le marteau ou la plume pour moi c’est la course

Mais je respire et surpasserai ces normes

Et la fierté de ce monde est de me dire que j’aime cette vie de môme

Et si la ville entière et me définit

Quand tout le monde sur le parvis me regarde

Et si ma vie est faite de déterminisme

La fierté de ma route je me garde

J’suis qu’un artiste ouvrier sans gloire et sans grade

Sans regrets ni remords

Je suis un artiste oublié sans gloire et sans grade

On m’a dit de revenir dans les codes, que ma musique est morte

Que l’temps passe vite et qu’aujourd’hui les choses se gâtent

Que la nostalgie à ma porte de cette belle époque

Aussi belle soit-elle n’aura que l’semblant d’son éclate

On m’a dit d’suivre les règles et l’milieu m’entrave

Entre leurs enclaves je n’y ai sauvé qu’un bout d’mon âme mais moi

Y’a tant de crises sans larmes et tant d’artistes en nage

Tant de sacrifices, de vices au quotidien mais personne ne regarde

Mais d’où je suis la musique m’installe au fil des petites salles

Défilent des visages et des voix aussi

Un cœur unique et pris de mélodies et de densité de vie

Alors dansez ici si le cœur vous en dit

J’avance et chante malgré les doutes

Entre foule et souffle les carrières ou la mort: voilà ce qu’il m’en coûte

Mais je respire et aspire au plus grand nombre

Et la fierté de me dire que ma musique restera fidèle aux nôtres

Mi-homme mi-maçon, mi-sel mi-ciment

Mi-star mi-coffreur, mi-mic' bâtiment (?)

Mi-ghetto mi-chantier, mi-peine mi-piment

Artiste ouvrier oubliez si j’vous mens

Overdag arbeider, 's nachts kunstenaar

Wie ik ben?

Zonder glorie of rang

Half mens, half metselaar, half zout, half cement

Half-ster half-voormalig, half-mic' gebouw (?)

Half getto, half terrein, half schep, half peper

Werkkunstenaar vergeet of ik tegen je lieg

Wie ik ben?

Ze vertelden me dat mijn hele leven slechts een handvol visnetten was

Ik ben te ver van het voorplein voor de MC's om mijn broers te worden

Dat alles wat ik aanraak goud blijft

Als mijn mond geen compressor had gebaard

Die ik iedereen aantrek waar iedereen de losse ziet

En waar we puffen onder de kanarie of onder de douche

Laat mijn khey oorsmeer aan de punt ontstoppen

Laat al mijn kleren slingeren en onder mijn helm sijpelt mijn voorhoofd

Maar waar ik ben, regelt de routine zich over de pallettrucks

Draden worden boven mijn hoofd weergegeven

Dat alles waar ik naar luister, ik het uitpak

Mijn geest is omkaderd: dat is wat beton mij geeft

Van het ene leven naar het andere bedek ik mezelf

Tussen bliksem en het blazen van de hamer of de veer is het voor mij de race

Maar ik adem en zal deze normen overtreffen

En de trots van deze wereld is om me te vertellen dat ik van het leven van dit kind hou

Wat als de hele stad mij definieert?

Als iedereen op het voorplein naar me kijkt

Wat als mijn leven bestaat uit determinisme?

De trots van mijn weg die ik bewaar

Ik ben gewoon een werkkunstenaar zonder glorie en rang

Zonder spijt of spijt

Ik ben een vergeten artiest zonder glorie en rang

Ik kreeg te horen dat ik terug moest gaan naar de codes, dat mijn muziek dood is

Die tijd gaat snel en dat er vandaag dingen mis gaan

Die nostalgie aan mijn deur van deze mooie tijd

Hoe mooi ze ook is, ze zal alleen de schijn van haar uitbarsting hebben

Ik kreeg te horen dat ik me aan de regels moest houden en de omgeving hindert me

Tussen hun enclaves heb ik alleen een stukje van mijn ziel gered, behalve ik

Er zijn zoveel crises zonder tranen en zoveel zwemartiesten

Zoveel offers, dagelijkse ondeugden maar niemand kijkt

Maar waar ik ben, zet de muziek me neer in de kleine kamers

Ook passerende gezichten en stemmen

Een enkel hart en ontleend aan melodieën en levensdichtheid

Dus dans hier als je zin hebt

Ik ga verder en zing ondanks de twijfels

Tussen menigte en blow-carrières of de dood: dit is wat het mij kost

Maar ik adem en verlang naar het grootste aantal

En de trots om me te vertellen dat mijn muziek trouw zal blijven aan de onze

Half mens, half metselaar, half zout, half cement

Half-ster half-voormalig, half-mic' gebouw (?)

Half getto, half bouwplaats, half pijn, half chili

Werkkunstenaar vergeet of ik tegen je lieg