To Cast The Mourning Shadow - Epicurean

And when the rain came down

Over the hills and through this valley

The midnight moon shined down on me

Illuminating all that shimmers in this place

I haven’t spoken since it happened

Words turn to dust in my mouth

By tonight bring solace

To cast the mourning shadow

But I still see her face

Every moment that I’m awake

I haven’t spoken since it happened

Words turn to dust in my mouth

By tonight bring solace

Was it the impact that broke her body?

While I sat beside unscathed

The windshield shattered from the concussion

The class scorched my face that burned so

I held her head by the roadside

And wiped the blood from her face

The words that sent from her mouth

Could only keep me silent

And with the breath of those words aside

Her last tear touched the pavement

I pulled her close to my chest

To hear her heart beat faster

Her trembling voice cut through me

Will I make it through this night?

I tried to conjure an answer

But my tongue had frozen

My love, the source of my yearning

Not long for this world

I sat blindly as she slipped away

And died in my arms

The aroma of gas still soaked in my clothes

And blood not of my own

Now at this moment, my body went numb

All life’s red lust was gone

It all dies with her that night

All of my sins, all of my soul

All I’d given won’t gain control, yet I know

All of my fears become one

And within this tragedy

I know life’s fragility burn

That nothing remains unbroken

And forever is a myth that liars have spoken

Dark unfolding, cast the shadow over me

Bleak unfolding, cast the shadow of us all

To cast the mourning shadow

To cast the mourning shadow

En toen de regen naar beneden kwam

Over de heuvels en door deze vallei

De middernachtmaan scheen op me neer

Verlicht alles wat op deze plek glinstert

Ik heb niet meer gesproken sinds het is gebeurd

Woorden veranderen in stof in mijn mond

Breng voor vanavond troost

Om de rouwschaduw te werpen

Maar ik zie nog steeds haar gezicht

Elk moment dat ik wakker ben

Ik heb niet meer gesproken sinds het is gebeurd

Woorden veranderen in stof in mijn mond

Breng voor vanavond troost

Was het de impact die haar lichaam brak?

Terwijl ik ongedeerd naast zat

De voorruit verbrijzeld door de hersenschudding

De klas schroeide mijn gezicht dat zo brandde

Ik hield haar hoofd vast langs de kant van de weg

En veegde het bloed van haar gezicht

De woorden die uit haar mond kwamen

Kon me alleen maar stil houden

En met de adem van die woorden terzijde

Haar laatste traan raakte de stoep

Ik trok haar dicht bij mijn borst

Om haar hart sneller te horen kloppen

Haar trillende stem sneed door me heen

Zal ik deze nacht doorkomen?

Ik heb geprobeerd een antwoord op te roepen

Maar mijn tong was bevroren

Mijn liefde, de bron van mijn verlangen

Niet lang voor deze wereld

Ik zat blind terwijl ze weggleed

En stierf in mijn armen

De geur van gas nog gedrenkt in mijn kleren

En bloed niet van mezelf

Op dit moment werd mijn lichaam gevoelloos

Alle rode lust van het leven was weg

Het sterft allemaal met haar die nacht

Al mijn zonden, heel mijn ziel

Alles wat ik heb gegeven zal geen controle krijgen, maar ik weet het

Al mijn angsten worden één

En binnen deze tragedie

Ik ken de kwetsbaarheid van het leven branden

Dat niets ongebroken blijft

En voor altijd is een mythe die leugenaars hebben gesproken

Donker ontvouwt zich, werp de schaduw over mij

Sombere ontvouwing, werp de schaduw van ons allemaal

Om de rouwschaduw te werpen

Om de rouwschaduw te werpen