Знаки - Энди Картрайт

Припев:

К нам, с дальних светил прилетали слова,

Что поднимали вверх взмахом крыла;

Манили голосом с самого дна,

Мы не меняли себя.

И, к нам, с дальних светил прилетали слова,

Что поднимали вверх взмахом крыла;

Манили голосом с самого дна,

Нас не сковало цепями.

Кто собирает из шайки калек лего?

Все петли позже становятся радужным флешбеком

Или давят всё находя новый аргумент репу,

Если тебе стрёмно даже вставить *лен в плеву.

Тут много правдивых версий, причин и следствий,

Но я верю Фрейду, рулит тычинка и пестик.

Появляются планы захвата мира прямо на лавках,

И прямо на завтра, народа больше нежели в сраных плацкартах.

Меня нет на блат-хатах Арбата.

Прохладен, будто мой дом Улан-Батор.

Потом — агония и брань матом,

И я проматываю твою браваду.

Тут за лаванду пьют кровь лучше ста Дракул;

И кто-то живет, а кто-то лишь отодвигает фатум.

Каждый мой трек холкар, альбом холтрейн,

Потёртый блокнот — это холл оф фэйм.

Раз на ухе элитный медведь,

Побоку свэг, иди запили себе дверь,

И уноси за кулисы глинтвейн — это не ненависть,

Это смех и знак того, что вы уже ни*уя не отделаетесь.

Пока мир падок на блеф и видит титана в пархатом нуле,

Им путает карты один тот факт, что я есть.

Старая крю, движения овеянных ветрами скул —

Смотришь, прижав *бало к глазку.

Рекс-пекс-фекс, и ненужных здесь нет!

У меня есть этот мир, рассвет и респект.

Мой глухой, с разными глазами кот,

Не услышит этот рэп, но его жизнь — это хип-хоп.

Зависает и знает, где раздобыть корм.

Раздует хардкор, когда людей битком.

Весёлый тип, будто Винс Вон.

Жирный, как Рик Росс.

Подожмите хвост, Амигос!

Припев:

К нам, с дальних светил прилетали слова,

Что поднимали вверх взмахом крыла;

Манили голосом с самого дна,

Мы не меняли себя.

И, к нам, с дальних светил прилетали слова,

Что поднимали вверх взмахом крыла;

Манили голосом с самого дна,

Нас не сковало цепями.

Refrein:

Woorden kwamen tot ons van verre sterren,

Wat werd opgetild met een flap van de vleugel;

Wenkte met een stem van de bodem,

We hebben onszelf niet veranderd.

En woorden kwamen tot ons van verre sterren,

Wat werd opgetild met een flap van de vleugel;

Wenkte met een stem van de bodem,

We waren niet geketend.

Wie verzamelt Lego-kreupelen van een bende?

Alle loops worden later een regenboog-flashback

Of ze verpletteren alles en vinden een nieuw raapargument,

Als het dom van je is om zelfs vlas in je maagdenvlies te steken.

Er zijn veel waarheidsgetrouwe versies, oorzaken en gevolgen,

Maar ik geloof Freud, de meeldraden en de stamperregel.

Er zijn plannen om de wereld over te nemen op de banken,

En voor morgen zijn er meer mensen dan op verdomd gereserveerde plaatsen.

Ik ben niet in de blat-hutten van de Arbat.

Koel alsof mijn huis Ulaanbaatar is.

Dan - doodsangst en vloeken,

En ik verspil je bravoure.

Hier drinken ze voor lavendel beter bloed dan honderd Dracula's;

En iemand leeft, en iemand duwt alleen het lot weg.

Elk van mijn nummers is een holkar, een holtrain album,

Een armoedig notitieboekje is een eregalerij.

Zodra een elitebeer op het oor zit,

Swag aan de zijkant, ga je deur wassen,

En neem glühwein backstage - dit is geen haat,

Dit is lachen en een teken dat je er niet vanaf komt.

Terwijl de wereld gulzig is voor bluf en een titaan ziet in een parhat nul,

Ze verwarren de kaarten met het simpele feit dat ik besta.

Een oude cru, de bewegingen van door de wind geblazen jukbeenderen -

Je kijkt en drukt de bal tegen het oog.

Rex-pex-fex, en er zijn hier geen onnodige!

Ik heb deze wereld, dageraad en respect.

Mijn dove kat met andere ogen,

Zal deze rap niet horen, maar zijn leven is hiphop.

Hangt rond en weet waar eten te krijgen.

Zal hardcore opblazen als mensen druk zijn.

Grappige kerel, zoals Vince Vaughn.

Stoer als Rick Ross.

Word wakker, Amigo's!

Refrein:

Woorden kwamen tot ons van verre sterren,

Wat werd opgetild met een flap van de vleugel;

Wenkte met een stem van de bodem,

We hebben onszelf niet veranderd.

En woorden kwamen tot ons van verre sterren,

Wat werd opgetild met een flap van de vleugel;

Wenkte met een stem van de bodem,

We waren niet geketend.