Доведение до - Энди Картрайт

Знаешь ли, зачем этот пластик буля,

Грязный баян;

почему фонари глаз не горят —

А толпы, спешат на войну, будто на праздник, гулять?

Это планета говорит, что слишком нас до*уя.

Не по этому ли чудесному поводу

В кабинах клубов наводят однополого шороха голуби?

Кто-то скажет «Брось, насрать!», но когда природе надо,

Трава растёт даже сквозь асфальт.

А значит, кому-то пора бы у*бывать с парада уродов,

Уходом порадовать почву и родину.

— Так лирический герой думал, в парке сидя, подозревая,

Что в этом власти увидят доведение до суицида.

Но при таком поголовье,

В их мышеловках скоро вовсе не останется сыра.

Мыши выйдут гулять на волю, хавать себя же,

И никто, кроме планеты, не будет доволен.

Единороги обрадованы радугами, таблами, смотрят кратерами.

Уж не выгонишь и ладаном их, а ведь мы ещё не заменили платами атомы.

Единороги обрадованы радугами, таблами, смотрят кратерами.

Уж не выгонишь и ладаном их, а ведь мы ещё не заменили платами атомы.

Девочка задвигалась и шокирована: что это за сорвиголова?

Но покуда в тыкве ума, как крови внутри комара,

Пеки — не пеки каравай, увы, камбала.

Нет аппетита.

Бум диги бай-бай!

Эфиры из девятины на углу Кирова,

Хватит киловатт, чтобы заставить котировать или вырыгать.

Это своя улица, дикция, мимика,

Нету музыки, где про брюлики бы стелили кал.

Я не там, где вы думали, когда дунули,

В самом верху пали, там мой флоу, а не туча, не Туполев.

Стиль будит лучше рухнувшей кухонной утвари,

Куплеты запутали улицы в утреннем урбане.

Красные глаза на фото — так кровоточит икона,

Под капюшоном лишь хоррор и холод.

Что моралфаги будут тявкать, если им скажут,

Что их сердце, как после Тузика тряпка, отключится завтра?

Сядут ли с томиком Гоголя в тени тополя,

Или побегут мочить всё, что ни попадя?

Вот она — чистая кровь первобытных троп,

Всё остальное — всего лишь красноречивый сблёв!

Единороги обрадованы радугами, таблами, смотрят кратерами.

Уж не выгонишь и ладаном их, а ведь мы ещё не заменили платами атомы.

Единороги обрадованы радугами, таблами, смотрят кратерами.

Уж не выгонишь и ладаном их, а ведь мы ещё не заменили платами атомы.

Weet je waarom deze plastic boule,

Vuile knop accordeon;

waarom de ooglichten niet branden -

En de massa's haasten zich naar de oorlog, alsof ze op vakantie zijn, om te wandelen?

Het is de planeet die zegt dat we te fucked up zijn.

Is het niet bij deze prachtige gelegenheid?

Maken duiven geritsel van hetzelfde geslacht in clubhokjes?

Iemand zal zeggen: "Kom op, don't give a shit!", Maar als de natuur het nodig heeft,

Gras groeit zelfs door asfalt.

Wat betekent dat het tijd is voor iemand om uit de freakparade te stappen,

Zorg om de bodem en het vaderland te behagen.

- Dus de lyrische held dacht, zittend in het park, vermoedend

Dat de autoriteiten dit zullen zien als aanzetten tot zelfmoord.

Maar met zo'n populatie

Straks zit er geen kaas meer in hun muizenvallen.

Muizen gaan wandelen, eten zichzelf op,

En niemand anders dan de planeet zal tevreden zijn.

Eenhoorns zijn dol op regenbogen, tabla's, kijk naar kraters.

Je kunt ze niet eens verdrijven met wierook, en we hebben atomen nog niet vervangen door planken.

Eenhoorns zijn dol op regenbogen, tabla's, kijk naar kraters.

Je kunt ze niet eens verdrijven met wierook, en we hebben atomen nog niet vervangen door planken.

Het meisje bewoog en schrok: wat is dit voor waaghals?

Maar terwijl in de pompoen van de geest, als bloed in een mug,

Peki - bak geen brood, helaas, bot.

Geen eetlust.

Boom digi doei doei!

Ethers van negen op de hoek van Kirov,

Genoeg kilowatts om je te laten citeren of boeren.

Dit is zijn eigen straat, dictie, gezichtsuitdrukkingen,

Er is geen muziek waar ze uitwerpselen over bruliki zouden leggen.

Ik ben niet waar je dacht toen je blies,

Ze vielen helemaal bovenaan, daar is mijn stroom, geen wolk, niet Tupolev.

Stijl wordt beter wakker dan afbrokkelend keukengerei

Coupletten verwarden de straten in de ochtendstad.

Rode ogen op de foto - zo bloedt het pictogram,

Onder de motorkap alleen horror en kou.

Dat moralisten zullen janken als ze het horen

Dat hun hart, als een vod achter Tuzik, morgen zal uitschakelen?

Zullen ze zitten met een volume Gogol in de schaduw van een populier,

Of zullen ze rennen om alles nat te maken, wat ze ook krijgen?

Hier is het - het zuivere bloed van primitieve paden,

Al het andere is gewoon welsprekend braaksel!

Eenhoorns zijn dol op regenbogen, tabla's, kijk naar kraters.

Je kunt ze niet eens verdrijven met wierook, en we hebben atomen nog niet vervangen door planken.

Eenhoorns zijn dol op regenbogen, tabla's, kijk naar kraters.

Je kunt ze niet eens verdrijven met wierook, en we hebben atomen nog niet vervangen door planken.