The Cabal (Previously Unreleased) - Elvenking

I wake up and I feel I was stranded

In a world that hardly represents me

Step by step I collect all my nightmares

Like a modern Renoir I’m painting my life away

Don’t you think that I’m not gonna worry

Don’t you think that I don’t feel sorry

Soon I’ll find my way and I’ll let you know

Sitting down in my room I feel so empty

Staring with lonely eyes at the words I am laying down

With cold blood I swallow all the absinthe that you gave me

That cold winter night

Don’t you think that I’m not gonna worry

Don’t you think that I don’t feel sorry

Soon I’ll find my way and I’ll let you know

I feel a decadent poet

Forced to bury his art — forced to bury his own heart

Under the mud of a pigsty

A cabal of murdered broken hearts

Longing for my bitter taste

Lost you, I have lost you, brother

The strength you hid inside your eyes

Makes me believe I can still live my life

I learnt from the ashes

Of the tears I dropped for all these years

My love is now living, is living for real

I feel a decadent poet

Forced to bury his art — forced to bury his own heart

Under the mud of a pigsty

A cabal of murdered broken hearts

Longing for my bitter taste

Ik word wakker en heb het gevoel dat ik gestrand was

In een wereld die mij nauwelijks vertegenwoordigt

Stap voor stap verzamel ik al mijn nachtmerries

Als een moderne Renoir schilder ik mijn leven weg

Denk je niet dat ik me geen zorgen ga maken?

Denk je niet dat ik geen medelijden heb?

Binnenkort vind ik mijn weg en laat ik het je weten

Zittend in mijn kamer voel ik me zo leeg

Starend met eenzame ogen naar de woorden die ik neerleg

Met koelen bloede slik ik alle absint in die je me hebt gegeven

Die koude winternacht

Denk je niet dat ik me geen zorgen ga maken?

Denk je niet dat ik geen medelijden heb?

Binnenkort vind ik mijn weg en laat ik het je weten

Ik voel me een decadente dichter

Gedwongen om zijn kunst te begraven — gedwongen om zijn eigen hart te begraven

Onder de modder van een varkensstal

Een kliek van vermoorde gebroken harten

Verlangen naar mijn bittere smaak

Ik ben je kwijt, ik ben je kwijt, broer

De kracht die je in je ogen verborg

Doet me geloven dat ik nog steeds mijn leven kan leven

Ik heb geleerd van de as

Van de tranen die ik al die jaren heb laten vallen

Mijn liefde leeft nu, leeft echt

Ik voel me een decadente dichter

Gedwongen om zijn kunst te begraven — gedwongen om zijn eigen hart te begraven

Onder de modder van een varkensstal

Een kliek van vermoorde gebroken harten

Verlangen naar mijn bittere smaak