Straight Inside Your Winter - Elvenking

Devoid of life, lost and glum

Silence devours flair, swears allegiance to its maids

On the prowl of loneliness

To geminate with harsh, fake resistance to my art

Accept my soul

Offer my toil to the poet’s tears

Caress my heart

It’s my black art to whisper in your ears

Back to the days we embellished the rhymes

Off to the gallery of my pains

Embody the spirit, this art of mine

Every verse speaks for a thousand strains

Ornaments of agony

Cut the wrists of our bond to reality

Embrace in sighs and despair

To connect the flames to the oceans of my soul

Accept my soul

Offer my toil to the poet’s tears

Caress my heart

It’s my black art to whisper in your ears

Back to the days we embellished the rhymes

Off to the gallery of my pains

Embody the spirit, this art of mine

Every verse speaks for a thousand strains

All screams and groans inside, not a single sigh

A chest like a storm profound (roaring melancholy)

Bring me out in shackles to the mercy of the might

Hit me with your contempt, I’ll rejoice and shine so bright

Let me introduce my gloom to the deepest of your fears

I want to cross your borders straight inside your winter, dear!

Tour winter, dear

Accept my soul

Offer my toil to the poet’s tears

Caress my heart

It’s my black art to whisper in your ears

Back to the days we embellished the rhymes

Off to the gallery of my pains

Embody the spirit, this art of mine

Every verse speaks for a thousand strains

Back to the days we embellished the rhymes

Off to the gallery of my pains

Embody the spirit, this art of mine

Every verse speaks for a thousand strains

All screams and groans inside, not a single sigh

A chest like a storm profound

Verstoken van leven, verloren en somber

Stilte verslindt flair, zweert trouw aan zijn dienstmeisjes

Op jacht naar eenzaamheid

Om te ontkiemen met harde, valse weerstand tegen mijn kunst

Accepteer mijn ziel

Bied mijn moeite aan voor de tranen van de dichter

Streel mijn hart

Het is mijn zwarte kunst om in je oren te fluisteren

Terug naar de tijd dat we de rijmpjes verfraaiden

Op naar de galerij van mijn pijnen

Belichaam de geest, deze kunst van mij

Elk vers spreekt voor duizend stammen

Ornamenten van doodsangst

Snijd de polsen door van onze band met de realiteit

Omhels in zuchten en wanhoop

Om de vlammen te verbinden met de oceanen van mijn ziel

Accepteer mijn ziel

Bied mijn moeite aan voor de tranen van de dichter

Streel mijn hart

Het is mijn zwarte kunst om in je oren te fluisteren

Terug naar de tijd dat we de rijmpjes verfraaiden

Op naar de galerij van mijn pijnen

Belichaam de geest, deze kunst van mij

Elk vers spreekt voor duizend stammen

Alle geschreeuw en gekreun van binnen, geen enkele zucht

Een borst als een storm diep (brullende melancholie)

Breng me naar buiten in boeien tot de genade van de macht

Raak me met je minachting, ik zal me verheugen en zo helder schijnen

Laat me mijn somberheid introduceren in de diepste van je angsten

Ik wil je grenzen oversteken, recht in je winter, schat!

Tour winter, schat

Accepteer mijn ziel

Bied mijn moeite aan voor de tranen van de dichter

Streel mijn hart

Het is mijn zwarte kunst om in je oren te fluisteren

Terug naar de tijd dat we de rijmpjes verfraaiden

Op naar de galerij van mijn pijnen

Belichaam de geest, deze kunst van mij

Elk vers spreekt voor duizend stammen

Terug naar de tijd dat we de rijmpjes verfraaiden

Op naar de galerij van mijn pijnen

Belichaam de geest, deze kunst van mij

Elk vers spreekt voor duizend stammen

Alle geschreeuw en gekreun van binnen, geen enkele zucht

Een borst als een storm diep