At the Court of the Wild Hunt - Elvenking

Here they come, the riders of hatred

A mounted host of ghostly horsemen of fright

There they stood, when hell was created

A cavalcade into the dead of the night

Run beneath the stars, it’s the ride of ice and death

As everything they touch dies hard

Eyes of black and breath like smoke they crave for my desires

They’ve chosen me to fill me with their ghastly sighs of fire

Fast through the night they summon evil visions

Nightmares and echoes of my past

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

As they spew their foul dark spit over my skin

My mind is filled with dreadful scenes

As they take me to the places of my childhood’s days

I put at stake all my mistakes — thus I start to break

Fast through the night they summon evil visions

Nightmares and echoes of my past

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

Here they come, the riders of hatred

The ancient cavaliers, the horsemen of fright

There they stood, when hell was created

A cavalcade into the dead of the night

At the court of the king of the wild hunt

I feel my spirit rot

At the court of the king of the wild hunt

I feel my spirit die

The hounds of air often bark on a dark night

On the heath and in the woods, or even at a crossroads

Wod — the name of the Huntsman of the Wild on the ride of his return

Yes, the Wild Hunt has returned

Forget the grins, I take leave of my remains

As he throws me across his saddle.

Ghost rider in the sky

Doomed by — the wild hunt

Ill-omened cursed and wasted

Gloomed by — the wild hunt

The sky’s now painted red

I lie on my death bed

Destined to resurrect and ride

Under the banner of the gods of violence

I’ll be the dead of night

The wild hunt fills the air

Like a cancer it’s slowly feeding

On my heart and beliefs

Blowing out the light, colours and insight in me

The wild hunt infects the air

Like a worm it is slowly eating

My wholeness, my spirit

Hurting like a plague, slithering through the shades of my light

And I’m lost in the dark

And I’m lost in the dark

Hier komen ze, de berijders van de haat

Een bereden leger van spookachtige ruiters van angst

Daar stonden ze, toen de hel werd geschapen

Een cavalcade in het holst van de nacht

Ren onder de sterren, het is de rit van ijs en dood

Alles wat ze aanraken, sterft hard

Ogen van zwart en adem als rook ze hunkeren naar mijn verlangens

Ze hebben mij gekozen om mij te vullen met hun afschuwelijke zuchten van vuur

Snel door de nacht roepen ze kwade visioenen op

Nachtmerries en echo's uit mijn verleden

De wilde jacht vult de lucht

Net als een kanker voedt het zich langzaam

Op mijn hart en overtuigingen

Het licht, de kleuren en het inzicht in mij uitblazen

De wilde jacht besmet de lucht

Als een worm eet hij langzaam

Mijn heelheid, mijn geest

Pijnlijk als een plaag, glijdend door de schaduwen van mijn licht

En ik ben verdwaald in het donker

Terwijl ze hun smerige donkere spuug over mijn huid spuwden

Mijn hoofd is gevuld met vreselijke scènes

Terwijl ze me meenemen naar de plaatsen van mijn kindertijd

Ik zet al mijn fouten op het spel - dus begin ik te breken

Snel door de nacht roepen ze kwade visioenen op

Nachtmerries en echo's uit mijn verleden

De wilde jacht vult de lucht

Net als een kanker voedt het zich langzaam

Op mijn hart en overtuigingen

Het licht, de kleuren en het inzicht in mij uitblazen

De wilde jacht besmet de lucht

Als een worm eet hij langzaam

Mijn heelheid, mijn geest

Pijnlijk als een plaag, glijdend door de schaduwen van mijn licht

En ik ben verdwaald in het donker

Hier komen ze, de berijders van de haat

De oude cavaliers, de ruiters van angst

Daar stonden ze, toen de hel werd geschapen

Een cavalcade in het holst van de nacht

Aan het hof van de koning van de wilde jacht

Ik voel mijn geest rotten

Aan het hof van de koning van de wilde jacht

Ik voel mijn geest sterven

De luchthonden blaffen vaak op een donkere nacht

Op de heide en in het bos, of zelfs op een kruispunt

Wod — de naam van de Huntsman of the Wild tijdens de rit van zijn terugkeer

Ja, de Wild Hunt is teruggekeerd

Vergeet de grijns, ik neem afscheid van mijn stoffelijk overschot

Terwijl hij me over zijn zadel gooit.

Spookrijder in de lucht

Veroordeeld door — de wilde jacht

Slecht voorteken vervloekt en verspild

Somber door — de wilde jacht

De lucht is nu rood geverfd

Ik lig op mijn sterfbed

Voorbestemd om te herrijzen en te rijden

Onder de vlag van de goden van het geweld

Ik zal het holst van de nacht zijn

De wilde jacht vult de lucht

Net als een kanker voedt het zich langzaam

Op mijn hart en overtuigingen

Het licht, de kleuren en het inzicht in mij uitblazen

De wilde jacht besmet de lucht

Als een worm eet hij langzaam

Mijn heelheid, mijn geest

Pijnlijk als een plaag, glijdend door de schaduwen van mijn licht

En ik ben verdwaald in het donker

En ik ben verdwaald in het donker