Midnight Strikes Too Soon - Ellis Paul

Cathy’s hailing a cab like she’s hailing a storm

Unto the streets of New York City

ONce we’re inside, it’s a carnival ride

That brings a white knuckle kind of dizzy

She takes me up on her rooftop

Framed by a backdrop of watertanks and chimneys

She’s wrapped round a cigarette

Lecturing etiquette, while I look in the windows

Beneath me

We took in Saturday and it was medicine

And when nighttime came the skyline just swallowed

The moon

Cathy lays the blame on Thomas Alva Edison

And 60 million lightbulbs telling New York that

It’s noon

Ah, midnight strikes too soon

Midnight strikes too soon

She says, «in New York City, They throw their

Wishes into wells

'cause you can’t see a star, unless one hit you when

It fell -- ««And if even you caught one,» I say, «Who

Could you tell in this whole damn town who’d

Believe you?»

She smiled like a cat would to a pigeon on the roof

She says, «I look into windows for universal truths»

And we drank in the moment like whiskey hundred

Proof

«But if Orion fell,» she said, «I'd tell you»

The view from her roof could make your head

Just spin

It was like holding up the world in a tablespoon

And we drank it down, m every light in town

Like the sweetest, kindest medicine

I made my wish on a satellite dish

But still midnight strikes too soon

Midnight strikes too soon

Cathy never seems to slow down

She’s a hurricane working a skyscraper town

She laughs at me, says I’m suburban bound

But the truth is I live on a highway

I come to this city for the solace of her roof

Every window tells a story in cold hard truth

As the world spins beneath me, I ask it for proof

That I’m living my life in my own way

Or will time just have its own say

Midnight strikes too soon

Midnight strikes too soon

Midnight strikes too soon

Midnight strikes too soon

Cathy houdt een taxi aan alsof ze stormt

Naar de straten van New York City

Als we eenmaal binnen zijn, is het een carnavalsrit

Dat brengt een soort witte knokkel met zich mee

Ze neemt me mee op haar dak

Omlijst door een achtergrond van watertanks en schoorstenen

Ze is om een ​​sigaret gewikkeld

Etiquette lesgeven, terwijl ik door de ramen kijk

Onder mij

We hebben zaterdag opgenomen en het was medicijn

En toen de nacht viel, slikte de skyline gewoon in

De maan

Cathy legt de schuld bij Thomas Alva Edison

En 60 miljoen gloeilampen vertellen New York dat

Het is middag

Ach, middernacht slaat te vroeg toe

Middernacht slaat te vroeg toe

Ze zegt: "in New York City gooien ze hun"

Wensen in putten

want je kunt geen ster zien, tenzij een je raakt wanneer

Hij viel -- ««En als zelfs jij er een ving,» zeg ik, «Wie?

Kun je in deze hele verdomde stad vertellen wie?

Geloof je?"

Ze lachte als een kat naar een duif op het dak

Ze zegt: "Ik kijk in vensters voor universele waarheden"

En we dronken in het moment zoals whisky honderd

Bewijs

«Maar als Orion viel,’ zei ze, ‘zou ik het je vertellen»

Het uitzicht vanaf haar dak zou je hoofd kunnen maken

Gewoon draaien

Het was alsof je de wereld in een eetlepel omhoog hield

En we dronken het op, m elk licht in de stad

Als het liefste, vriendelijkste medicijn

Ik heb mijn wens gedaan op een schotelantenne

Maar toch slaat middernacht te vroeg toe

Middernacht slaat te vroeg toe

Cathy lijkt nooit te vertragen

Ze is een orkaan die in een wolkenkrabberstad werkt

Ze lacht me uit, zegt dat ik in de voorsteden ben

Maar de waarheid is dat ik op een snelweg woon

Ik kom naar deze stad voor de troost van haar dak

Elk raam vertelt een verhaal in de harde waarheid

Terwijl de wereld onder me doordraait, vraag ik hem om bewijs

Dat ik mijn leven op mijn eigen manier leef

Of zal de tijd zijn eigen zegje doen?

Middernacht slaat te vroeg toe

Middernacht slaat te vroeg toe

Middernacht slaat te vroeg toe

Middernacht slaat te vroeg toe