Zen - Ektor, Vladimir 518

Čumím na měsíc, píšu track

Červený voči, totalní crack

Nadechnu město, vydechnu dým

Tempo lín, v chillu jak Prometazín

Sleduju Prahu, vidim na střechy

Vokna, světla, snažím se pochopit Čechy

Klidnej jak nikdy, utopenej v beatu

Víc, nechám tu flow týct jako pípu

V posteli žena, prej už je nahá

Čeká, prosí, říká mi, že je ta pravá

Chtěl bych jí věřit, ale nechci to řešit

Teď né, teď musím popsat ten sešit

Myslím na dětství, myslím na dobu

Prázdnejch kapes, hustlení, gramů na rohu

Měl bych se najíst, ale není čas

Radši spolknu moment, než mu ráno zlomí vaz

Pointa čeká, hledám tu frázi

Terapie, tohle nemůžu brát jako práci

Jedu jak mnich, meditace, pokora

Nechci nic, jenom dělat furt to samý dokola

Kafe, cígo, mikrofon, kafe, cígo, mikrofon

Než to bude hotový, tak ani nejdu ven

Kafe, cígo, mikrofon, kafe, cígo, mikrofon

Mimo realitu, chilluju si, jedu zen

Kafe, cígo, mikrofon, kafe, cígo, mikrofon

Píšu to v noci, proto mě nezajímá den

Kafe, cígo, mikrofon, kafe, cígo, mikrofon

Mimo realitu, chilluju si, jedu zen

Mam na duši lógr, bábo můžeš věštit

V ruce mam žváro, než zatnu pěsti

Jsem něco jako kmotr, tak mi bůh přej štěstí

Držím svuj směr, nechci přijít na zcestí

Ano, tohle je modlitba města

Kafe a cigára, rap a kára

Chodník a bába, i fena hárá

Co je v Praze víc, víc než škvára

Sedim za výlohou baru, čumim ven

Podpírám si kafem bradu celej den

Ty jdeš spát, já vstanu, totiž chodim sem

A, B, C, 1, 2, 3 tak jdem, jdem, jdem

Pochop, že seš u mě doma, tak važ slova

Než postavíš rap znova, tak se drží huba

Vyžehli tuhletu minutu, nebo tu vynutim punker funk

Znám abecedu, jestli jí chceš, tak přijď, já dám

Viděl jsem toho dost, abych ztratil zlost

Mrdám zbytek čoklů, ať si nechaj kost

Žiju na svým ostrově a brousím skvost

Všichni haters zněj stejně, zněj jak drozd

Věci, co jsem prožil stejně nejdou sdělit

Musel bys jít mojí cestou, to nejde šmelit

Prožij svou věc co nejhloubš, dyť to víš

Čím víc budeš hloub, tím si budeme blíž

Ik staar naar de maan en schrijf een nummer

Rood tegen, totale scheur

Ik adem de stad in, ik adem de rook uit

Tempo lin, in de kou als Prometazine

Ik kijk naar Praag, ik kan de daken zien

Ramen, lichten, ik probeer Bohemen te begrijpen

Kalm als nooit tevoren, verdronken in een beat

Meer, ik laat de stroom stromen als een piepje

Een vrouw in bed, ze wenst dat ze al naakt is

Ze wacht, smeekt me, ze vertelt me ​​dat zij de ware is

Ik wil haar vertrouwen, maar ik wil er niet mee omgaan

Nee, nu moet ik het notitieboekje beschrijven

Ik denk aan de kindertijd, ik denk aan de tijd

Lege zakken, verdikking, gram in de hoek

Ik zou moeten eten, maar er is geen tijd

Ik slik liever even voordat hij 's ochtends zijn nek breekt

Het punt is wachten, ik ben op zoek naar de zin

Therapie, ik kan dit niet als een baan zien

Ik ga als een monnik, meditatie, nederigheid

Ik wil niets anders dan steeds hetzelfde te doen

Koffie, cigo, microfoon, koffie, cigo, microfoon

Ik ga niet eens uit voordat het klaar is

Koffie, cigo, microfoon, koffie, cigo, microfoon

Uit de realiteit, ik ben aan het chillen, ik eet Zen

Koffie, cigo, microfoon, koffie, cigo, microfoon

Ik schrijf het 's nachts, dus ik geef niet om de dag

Koffie, cigo, microfoon, koffie, cigo, microfoon

Uit de realiteit, ik ben aan het chillen, ik eet Zen

Ik heb een logger, mijn grootmoeder, je kunt profeteren

Ik heb een wang in mijn hand voordat ik mijn vuisten bal

Ik ben een soort peetvader, dus God zegene me

Ik hou mijn richting vast, ik wil niet verdwalen

Ja, dit is een stadsgebed

Koffie en sigaar, rap en kar

Stoep en oma, zelfs een teef is hot

Wat is er meer in Praag, meer dan slakken

Ik zit aan het barraam naar buiten te staren

Ik steun mijn kin de hele dag

Jij gaat slapen, ik sta op, want ik kom hier

A, B, C, 1, 2, 3 dus laten we gaan, laten we gaan, laten we gaan

Begrijp dat je bij mij thuis bent, dus respecteer de woorden

Voordat je de rap weer opbouwt, houdt de paddenstoel stand

Ze hebben deze minuut gestreken, of hier door punker funk te forceren

Ik ken het alfabet, als je het wilt, kom op, ik zal het geven

Ik heb genoeg gezien om mijn woede te verliezen

Ik neuk de rest van de hond, hou je botten

Ik woon op mijn eiland en maal de edelsteen

Alle haters klinken hetzelfde, klinken als een spruw

Dingen die ik heb meegemaakt, kunnen nog steeds niet worden verteld

Je moet mijn weg gaan, je kunt het niet verpesten

Leef je ding zo diep als je kunt, weet je

Hoe dieper je komt, hoe dichterbij we komen