Paint - Ekoh, Josh Rabenold

Here we go, a simple question

Got it on repeat something like

They may never know who you are

If you just keep smiling

So I just keep smiling…

Like everything’s gonna be alright

Some times I just wanna go back home

And crawl back in the bed and go back to my childhood

In two thousand and two (2002), I could still dream

Didn’t need to

Never feel so see through

Scared of the present, past is a lesson

And now I wanna sequel.

Everybody thinks they know me

That’s true, why am I so lonely?

On the outside looking in on my own reflections

Like where’ve you been

Hey it’s me again, nice to meet again

Mister «I don’t want your help, I don’t need a friend»

Think you got it all figured out, you don’t

If you think time is gonna help you change, it won’t

Both know, we can never get so low.

Hide them with the thoughts

Which you write but you don’t show

It’s all good 'till you lose yourself, we both know the way that feels

Put it on your back so stressful, hold tight, don’t let go

Break those thoughts to let go.

Through that home you grew up in

It’s not so simple

Look at them, so quick their judge, hate, admire and love

Anything and anyone you paint your picture of…

I’m gonna paint you a portrait, I’m gonna cover up the flaws

You’ll only see what I put in the frame, hanging on the wall

I’m gonna draw you a picture, of a man who has it all

You’ll never see any of the pain, hanging on the wall

I’m tryna grow with the changes, rearrange my focus

Keep the surface clean but I mean when I change a view it’s like

Moving a paintbrush

So we all get the things that we don’t wanna show

It’s not easy to, come clean with you when I don’t mean to be rude

But my skin’s so uncomfortable.

I just…

Wanna run, chase the sun around

Life’s been so dark in this town

How to tryna get up when you’re so fucked up and become so used to being down

When the drugs stop working, and the pain’s still present

Not as strong as I claim to be, I’m just…

Still here to deliver this message

Need to turn back, don’t deserve that

Eventually this picture’ll turn black and I’ll be ghost

You wanna seek everything that I tried to hide 'cause I don’t confide in you

You just don’t get it, I’m too different so pathetic

Don’t play but I feel so indebted, so ugly disconnected

Put it all for the world to see I’m just, Don’t wanna be told I’m not enough

Stuffed all of the problems down

And I colored this cave with some broken crayons

It’s all pain in the process, I’m like «I'm fine I got this»

Change the topic, here it is.

I’ll paint the picture to leave you with

I’m gonna paint you a portrait, I’m gonna cover up the flaws

You’ll only see what I put in the frame, hanging on the wall

I’m gonna draw you a picture, of a man who has it all

You’ll never see any of the pain, hanging on the wall

One day we can watch this fall apart and you’ll see me

What’s the point when I’m scared to move and I feel so low compared to you and

I’m sinking

I don’t cry for help, I use the map, I draw myself and still pretend my love is

not a broken compass

'cause I know the feelings were still often felt in my numbness,

here waiting for this to develop

And living my life up under this umbrella, the color is gone, I know that it’s

wrong

But I can’t stop this, nah I can’t face this truth

When I break it down and it never shows just know I did this all for you…

I’m gonna paint you a portrait, I’m gonna cover up the flaws

You’ll only see what I put in the frame, hanging on the wall

I’m gonna draw you a picture, of a man who has it all

You’ll never see any of the pain, hanging on the wall

Hier gaan we, een simpele vraag

Heb het op herhalen zoiets als

Ze zullen misschien nooit weten wie je bent

Als je gewoon blijft lachen

Dus ik blijf gewoon lachen...

Alsof alles goed komt

Soms wil ik gewoon terug naar huis

En kruip terug in bed en ga terug naar mijn kindertijd

In tweeduizend en twee (2002) kon ik nog steeds dromen

Hoefde niet

Voel je nooit zo doorzichtig

Bang voor het heden, verleden is een les

En nu wil ik een vervolg.

Iedereen denkt dat ze me kennen

Dat is waar, waarom ben ik zo eenzaam?

Aan de buitenkant kijkend naar mijn eigen reflecties

Zoals waar ben je geweest

Hé, ik ben het weer, leuk je weer te ontmoeten

Meneer «Ik wil uw hulp niet, ik heb geen vriend nodig»

Denk dat je het allemaal doorhebt, maar niet

Als je denkt dat de tijd je zal helpen veranderen, zal dat niet zo zijn

Beiden weten dat we nooit zo laag kunnen komen.

Verberg ze met de gedachten

Die je schrijft maar niet laat zien

Het is allemaal goed totdat je jezelf verliest, we weten allebei hoe dat voelt

Leg het zo stressvol op je rug, houd het stevig vast, laat niet los

Doorbreek die gedachten om los te laten.

Via dat huis waarin je bent opgegroeid

Het is niet zo eenvoudig

Kijk naar ze, dus oordeel snel, haat, bewonder en heb lief

Alles en iedereen waar je je beeld van schetst...

Ik ga je een portret schilderen, ik ga de gebreken verdoezelen

Je ziet alleen wat ik in de lijst heb gezet, hangend aan de muur

Ik ga een foto voor je maken van een man die alles heeft

Je zult nooit iets van de pijn zien, hangend aan de muur

Ik probeer mee te groeien met de veranderingen, mijn focus te herschikken

Houd het oppervlak schoon, maar ik bedoel, als ik een weergave verander, is het alsof

Een penseel verplaatsen

Dus we krijgen allemaal de dingen die we niet willen laten zien

Het is niet gemakkelijk om met je te praten als ik niet onbeleefd wil zijn

Maar mijn huid is zo ongemakkelijk.

ik gewoon...

Wil je rennen, de zon achtervolgen?

Het leven was zo donker in deze stad

Hoe je probeert op te staan ​​als je zo in de war bent en er zo aan gewend raakt om down te zijn

Wanneer de medicijnen niet meer werken en de pijn nog steeds aanwezig is

Niet zo sterk als ik beweer te zijn, ik ben gewoon...

Nog steeds hier om dit bericht te bezorgen

Moet teruggaan, verdien dat niet

Uiteindelijk wordt deze foto zwart en ben ik een spook

Je wilt alles zoeken wat ik probeerde te verbergen omdat ik je niet in vertrouwen nam

Je snapt het gewoon niet, ik ben te anders zo zielig

Speel niet, maar ik voel me zo schuldig, zo lelijk afgesloten

Zet het allemaal voor de wereld om te zien dat ik gewoon ben, wil niet worden verteld dat ik niet genoeg ben

Alle problemen op een rijtje gezet

En ik heb deze grot ingekleurd met wat gebroken kleurpotloden

Het is allemaal pijn in het proces, ik heb zoiets van "Het gaat goed, ik heb dit"

Verander het onderwerp, hier is het.

Ik zal de foto schilderen om je mee te verlaten

Ik ga je een portret schilderen, ik ga de gebreken verdoezelen

Je ziet alleen wat ik in de lijst heb gezet, hangend aan de muur

Ik ga een foto voor je maken van een man die alles heeft

Je zult nooit iets van de pijn zien, hangend aan de muur

Op een dag kunnen we zien hoe dit uit elkaar valt en je zult me ​​zien

Wat heeft het voor zin als ik bang ben om te bewegen en ik me zo laag voel in vergelijking met jou en?

Ik zink

Ik huil niet om hulp, ik gebruik de kaart, ik teken mezelf en doe nog steeds alsof mijn liefde is

geen gebroken kompas

omdat ik weet dat de gevoelens nog steeds vaak gevoeld werden in mijn gevoelloosheid,

hier wachten tot dit zich ontwikkelt

En ik leef mijn leven onder deze paraplu, de kleur is weg, ik weet dat het is

mis

Maar ik kan dit niet stoppen, nee, ik kan deze waarheid niet onder ogen zien

Als ik het opsplits en het nooit laat zien, weet dan dat ik dit allemaal voor je heb gedaan...

Ik ga je een portret schilderen, ik ga de gebreken verdoezelen

Je ziet alleen wat ik in de lijst heb gezet, hangend aan de muur

Ik ga een foto voor je maken van een man die alles heeft

Je zult nooit iets van de pijn zien, hangend aan de muur