Olivia - Edie Brickell

He left home when she was seventeen

We came back to see her

She was older cold and even mean

Not like we remembered

Out along the old road

Where the Indian Paintbrush grows

She began to cry and said she wanted us to know

There were hard times

When the family was broken

There were hard times

Then she lit up a smoke and said

Gonna open up my umbrella and keep it off of me

It’s so easy to go somewhere

But so hard to leave

I move far away and still the memories find me there

When I hear the clock and see the dust come off the chair

There were hard times

I don’t wanna remember

There were hard times

And I don’t want to see ya

Let the wind and white sheet blow through the room

I can live with the ghosts but not with you

It was never so easy saying goodbye

Sitting at a bus stop

Waiting for euphoria

I’ve heard so much bad news today

I don’t think I can take anymore

Of the hard times

Shadows on the horizon

All the hard times

Rusty glow in the sunriseOlivia

Lights on the river bridge roll to the water’s edge

Filling the harbor with halos

The night was cold and black when they were walking back

He held her hand in the shadows

My favorite

There is so much more to see

Why stay behind

When you could go on with me?

Icicle centuries burst into gentle breeze

Somewhere a curse has been lifted

She turned around in her chair and he touched her hair

And the universe shifted

My favorite

There is so much more to see

Why stay behind

When you could go on with me?

Olivia

Why don’t you let your heart come home?

Olivia

Leave those wild young boys alone

Out on the stormy cliff silvery waters lift

High with a wild wind behind them

Vaporous rippling like a drug or a dream

Eyes in the lamplight were shining

My favorite

There is so much more to see

Why stay behind

When you could go off with me?

Olivia

Won’t you let your heart come home?

Olivia

Leave those wild young boys alone

Hij verliet het huis toen ze zeventien was

We kwamen terug om haar te zien

Ze was ouder koud en zelfs gemeen

Niet zoals we ons herinnerden

Langs de oude weg

Waar het Indiase penseel groeit

Ze begon te huilen en zei dat ze wilde dat we het wisten

Er waren moeilijke tijden

Toen het gezin kapot was

Er waren moeilijke tijden

Toen stak ze een sigaret op en zei:

Ik ga mijn paraplu opendoen en hem van me af houden

Het is zo gemakkelijk om ergens heen te gaan

Maar zo moeilijk om te vertrekken

Ik ga ver weg en toch vinden de herinneringen me daar

Als ik de klok hoor en het stof van de stoel zie komen

Er waren moeilijke tijden

Ik wil het me niet herinneren

Er waren moeilijke tijden

En ik wil je niet zien

Laat de wind en het witte laken door de kamer waaien

Ik kan met de geesten leven, maar niet met jou

Het was nog nooit zo gemakkelijk om afscheid te nemen

Bij een bushalte zitten

Wachten op euforie

Ik heb zo veel slecht nieuws gehoord vandaag

Ik denk niet dat ik meer aankan

Van de moeilijke tijden

Schaduwen aan de horizon

Alle moeilijke tijden

Roestige gloed in de zonsopgangOlivia

De lichten op de rivierbrug rollen naar de waterkant

De haven vullen met halo's

De nacht was koud en zwart toen ze terugliepen

Hij hield haar hand vast in de schaduwen

Mijn favoriet

Er is nog zoveel meer te zien

Waarom achterblijven?

Wanneer zou je met me verder kunnen gaan?

Eeuwen van ijspegels barsten uit in een zacht briesje

Ergens is een vloek opgeheven

Ze draaide zich om in haar stoel en hij raakte haar haar aan

En het universum verschoof

Mijn favoriet

Er is nog zoveel meer te zien

Waarom achterblijven?

Wanneer zou je met me verder kunnen gaan?

Olivia

Waarom laat je je hart niet naar huis komen?

Olivia

Laat die wilde jonge jongens met rust

Op de stormachtige klif zilverkleurige waterlift

Hoog met een wilde wind in de rug

Dampachtig kabbelend als een medicijn of een droom

Ogen in het lamplicht schenen

Mijn favoriet

Er is nog zoveel meer te zien

Waarom achterblijven?

Wanneer zou je met me op pad kunnen gaan?

Olivia

Laat je je hart niet thuiskomen?

Olivia

Laat die wilde jonge jongens met rust