Un portrait de Norman Rockwell - Eddy Mitchell

Elle ressemble à un portrait de Norman Rockwell

Derrière les traits usés on devine qu’elle était belle

Y’a encore dans ses yeux comme une p’tite étincelle

Signe de vie et d’amour, un don tombé du ciel, juste là, pour elle

C’est une vieille dame toute seule qui serre son sac tout contre elle

Il contient toute sa vie, ne voyage qu’avec elle

Il renferme des trésors, qui font figures de cire

Des instants sublimés qui l’aident encore à vivre dans ses souvenirs

Elle regarde le monde actuel avec sa myopie, jamais cruelle

Comme dans un portrait d’Norman Rockwell, Norman Rockwell

Elle n’attend rien de la vie, elle lui a tout donné puis repris

Elle préfère l’univers d’Norman Rockwell, Norman Rockwell

C’est une vieille dame toute seule qui ne parle qu'à elle-même

Qu’achète toujours deux places dans les trains qui l’emmènent

Une pour son compagnon qu’a quitté cette terre

Un fantôme adorable sortant d’une aquarelle d’Norman Rockwell

C’est une vieille dame toute seule qui serre son sac tout contre elle

Inoffensive, peu pressée que le bon Dieu l’emmène

Y’a encore dans ses yeux comme une p’tite étincelle

Elle ressemble à un portrait de Norman Rockwell, Norman Rockwell

Elle regarde le monde actuel avec sa myopie, jamais cruelle

Comme dans un portrait d’Norman Rockwell, Norman Rockwell

Elle n’attend rien de la vie, elle lui a tout donné puis repris

Elle préfère l’univers d’Norman Rockwell, Norman Rockwell.

Ze ziet eruit als een portret van Norman Rockwell

Achter de versleten gelaatstrekken vermoeden we dat ze mooi was

Er is nog steeds in zijn ogen als een kleine vonk

Teken van leven en liefde, een geschenk uit de hemel, daar voor haar

Het is een oude dame helemaal alleen die haar tas dicht bij haar knuffelt

Het bevat zijn hele leven, reist alleen mee

Het bevat schatten, die figuren van was zijn

Gesublimeerde momenten die hem nog steeds helpen om in zijn herinneringen te leven

Ze kijkt naar de huidige wereld met haar bijziendheid, nooit wreed

Zoals in een portret van Norman Rockwell, Norman Rockwell

Ze verwacht niets van het leven, ze gaf alles en nam het toen terug

Ze geeft de voorkeur aan de wereld van Norman Rockwell, Norman Rockwell

Ze is een eenzame oude dame die alleen tegen zichzelf praat

Wat koopt altijd twee stoelen in de treinen die hem brengen

Een voor zijn metgezel die deze aarde verliet

Een schattige geest die tevoorschijn komt uit een aquarel van Norman Rockwell

Het is een oude dame helemaal alleen die haar tas dicht bij haar knuffelt

Onschadelijk, geen haast voor God om hem weg te nemen

Er is nog steeds in zijn ogen als een kleine vonk

Ze ziet eruit als een portret van Norman Rockwell, Norman Rockwell

Ze kijkt naar de huidige wereld met haar bijziendheid, nooit wreed

Zoals in een portret van Norman Rockwell, Norman Rockwell

Ze verwacht niets van het leven, ze gaf alles en nam het toen terug

Ze geeft de voorkeur aan de wereld van Norman Rockwell, Norman Rockwell.