Je t'appartiens - Eddy Mitchell

Comme l’argile, l’insecte fragile, l’esclave docile, je t’appartiens.

De tout mon tre, tu es le seul matre

Je dois me soumettre, je t’appartiens.

Si tu condamnes, si tu me damnes, voici mon me, voici mes mains.

Avec les peines, l’amour et la haine

Coulant dans mes veines, je t’appartiens.

Je ne suis qu’un homme, rien qu’un pauvre homme

Voici mon me, voici mes mains.

Parfois je pense, que dans ton immense

Palais de silence, tu dois tre bien, je t’appartiens, je t’appartiens.

Net als de klei, het fragiele insect, de volgzame slaaf, behoor ik jou toe.

Met heel mijn wezen ben jij de enige meester

Ik moet me onderwerpen, ik ben van jou.

Als je veroordeelt, als je me verdoemt, hier is mijn ziel, hier zijn mijn handen.

Met verdriet, liefde en haat

Stroomt door mijn aderen, ik hoor bij jou.

Ik ben maar een man, gewoon een arme man

Hier is mijn ziel, hier zijn mijn handen.

Soms denk ik, dat in je immense

Paleis van Stilte, je moet in orde zijn, ik ben van jou, ik ben van jou.