Hier encore - Eddy Mitchell

Hier encore, j’avais vingt ans

Je caressais le temps, et jouais de la vie

Comme on joue de l’amour, et je vivais la nuit

Sans compter sur mes jours, qui fuyaient dans le temps

J’ai fait tant de projets, qui sont restés en l’air

J’ai fondé tant d’espoirs, qui se sont envolés

Que je reste perdu, ne sachant où aller

Les yeux cherchant le ciel, mais le cœur mis en terre

Hier encore, j’avais vingt ans

Je gaspillais le temps, en croyant l’arrêter

Et pour le retenir, même le devancer

Je n’ai fait que courir, et me suis essoufflé

Ignorant le passé, conjuguant au futur

Je précédais de moi toute conversation

Et donnais mon avis, que je voulais le bon

Pour critiquer le monde, avec désinvolture

Hier encore, j’avais vingt ans

Mais j’ai perdu mon temps à faire des folies

Qui ne me laissent au fond rien de vraiment précis

Que quelques rides au front, et la peur de l’ennui

Car mes amours sont mortes, avant que d’exister

Mes amis sont partis, et ne reviendront pas

Par ma faute j’ai fait le vide autour de moi

Et j’ai gâché ma vie, et mes jeunes années

Du meilleur et du pire, en jetant le meilleur

J’ai figé mes sourires, et j’ai glacé mes pleurs

Où sont-ils à présent…

À présent mes vingt ans?

Gisteren was ik twintig

Ik streelde de tijd en speelde het leven

Terwijl we liefde spelen, en ik leefde in de nacht

Zonder te rekenen op mijn dagen, die in de tijd zijn gevlucht

Ik maakte zoveel plannen, die in de lucht bleven

Ik had zoveel hoop, die zijn vervlogen

Dat ik verdwaald blijf, niet wetend waar ik heen moet

Ogen zoekend naar de lucht, maar hart begraven

Gisteren was ik twintig

Ik verspilde tijd, denkend dat ik ermee stopte

En om het tegen te houden, zelfs vooruit te lopen

Ik rende gewoon weg en raakte buiten adem

Het verleden negeren, de toekomst verbinden

Ik ging aan elk gesprek vooraf

En gaf mijn mening, dat ik de juiste wilde

Om de wereld terloops te bekritiseren

Gisteren was ik twintig

Maar ik heb mijn tijd verspild met uitgeven

Waardoor ik eigenlijk niets specifieks achterlaat

Slechts een paar voorhoofdsrimpels en de angst voor verveling

Omdat mijn liefdes dood zijn, voordat ze bestonden

Mijn vrienden zijn weg en komen niet meer terug

Door mijn schuld heb ik de leegte om me heen gemaakt

En ik verspilde mijn leven, en mijn jonge jaren

Beter en slechter, het beste weggooien

Ik bevroor mijn glimlach en ik bevroor mijn tranen

Waar zijn ze nu...

Nu twintig?