Comme un étranger dans la ville - Eddy Mitchell

Comme un étranger dans la ville, je suis plus seul qu’une ombre

Et ma voix ne parle qu'à moi

Les gens qui me regardent n’ont pas de visage

Ils n’ont que l’ombre d’un regard.

Je veux aller où le soleil brille à travers la pluie

Où un blouson sur mon dos me tient chaud

Échappant au vent du nord, voguant au ciel d'été

Ou ricochant sur des vagues d’océan.

Je veux aller où le soleil brille à travers la pluie

Où mon pauvre blouson me tient chaud

Échappant au vent du nord, voguant au ciel d'été

Ou ricochant sur des vagues d’océan.

Comme un étranger dans la ville, je suis plus seul qu’une ombre

Et ma voix ne parle qu'à moi

Mon cœur que cette ville ne connaît pas

Mon cœur que cette ville ne connaît pas

Mon cœur que cette ville ne connaît pas

Mon cœur que cette ville ne connaît pas.

Als een vreemdeling in de stad ben ik meer alleen dan een schaduw

En mijn stem spreekt alleen tot mij

De mensen die naar me kijken hebben geen gezicht

Ze hebben slechts de schaduw van een oogopslag.

Ik wil gaan waar de zon schijnt door de regen

Waar een jas op mijn rug me warm houdt

Ontsnap aan de noordenwind, zeilend door de zomerhemel

Of afketsen op oceaangolven.

Ik wil gaan waar de zon schijnt door de regen

Waar mijn arme jas me warm houdt

Ontsnap aan de noordenwind, zeilend door de zomerhemel

Of afketsen op oceaangolven.

Als een vreemdeling in de stad ben ik meer alleen dan een schaduw

En mijn stem spreekt alleen tot mij

Mijn hart dat deze stad niet kent

Mijn hart dat deze stad niet kent

Mijn hart dat deze stad niet kent

Mijn hart dat deze stad niet kent.