Fields Of Despair - DragonForce

Can you feel the pain inside sometimes in my mind?

In the land of loneliness the seas of blood run cold

Is the feeling lost inside within the sins of all mankind?

Time after time we stood united on we go

Fly far away don’t let the world pass you by

Live for the day when we must stand and survive

Now we face the judgment day our souls will feel the pain

Hear the screams of my world through the rain

Silent fields of despair my tears in the rain

Pain in my heart bleeding through

One day we’ll be back for one moment in time

Endlessly searching for you…

Who can cure my emptiness inside for this time?

Suffering from loneliness my dreams and hopes will die

No more feelings left inside my blackened heart I cannot hide

Time after time our souls divided on we cry

Fly far away don’t leave your own past behind

Live for the day another year passes by

Now we turn to face our fear there’s nothing more to say

Still your dreams and my nightmares remain

Silent fields of despair my tears in the rain…

Kun je de pijn van binnen soms in mijn gedachten voelen?

In het land van eenzaamheid worden de zeeën van bloed koud

Is het gevoel van binnen verloren gegaan in de zonden van de hele mensheid?

Keer op keer stonden we verenigd op we gaan

Vlieg ver weg, laat de wereld niet aan je voorbij gaan

Leef voor de dag dat we moeten standhouden en overleven

Nu staan ​​we voor de dag des oordeels, onze zielen zullen de pijn voelen

Hoor het geschreeuw van mijn wereld door de regen

Stille velden van wanhoop, mijn tranen in de regen

Pijn in mijn hart bloedend door

Op een dag zijn we terug voor een moment in de tijd

Eindeloos op zoek naar jou...

Wie kan mijn innerlijke leegte voor deze tijd genezen?

Lijdend aan eenzaamheid zullen mijn dromen en hoop sterven

Geen gevoelens meer in mijn zwartgeblakerde hart die ik niet kan verbergen

Keer op keer zijn onze zielen verdeeld over we huilen

Vlieg ver weg laat je eigen verleden niet achter

Leef voor de dag dat er weer een jaar voorbij gaat

Nu keren we ons om onze angst onder ogen te zien, er valt niets meer te zeggen

Toch blijven je dromen en mijn nachtmerries

Stille velden van wanhoop, mijn tranen in de regen...