O bêbado e a equilibrista - Dona Duda Ribeiro, Guga Stroeter, Orquestra Hb

Caía a tarde feito um viaduto

E um bêbado trajando luto

Me lembrou Carlitos…

A lua

Tal qual a dona do bordel

Pedia a cada estrela fria

Um brilho de aluguel

E nuvens!

Lá no mata-borrão do céu

Chupavam manchas torturadas

Que sufoco!

Louco!

O bêbado com chapéu-coco

Fazia irreverências mil

Prá noite do Brasil

Meu Brasil…

Que sonha com a volta

Do irmão do Henfil

Com tanta gente que partiu

Num rabo de foguete

Chora!

A nossa Pátria

Mãe gentil

Choram Marias

E Clarisses

No solo do Brasil…

Mas sei, que uma dor

Assim pungente

Não há de ser inutilmente

A esperança…

Dança na corda bamba

De sombrinha

E em cada passo

Dessa linha

Pode se machucar…

Azar!

A esperança equilibrista

Sabe que o show

De todo artista

Tem que continuar…

Het viel in de middag als een viaduct

En een dronkaard die rouw draagt

Het deed me denken aan Carlitos...

De maan

Net als de eigenaar van het bordeel

Ik vroeg elke koude ster

Een huurglans

En wolken!

Daar in de lucht vloeipapier

Opgezogen gemartelde vlekken

Wat een snik!

Gek!

De dronkaard met de bolhoed

Ik maakte duizend oneerbiedigheden

Voor de nacht van Brazilië

Mijn Brazilië...

Wie droomt ervan terug te keren?

Van de broer van Henfil

Met zoveel mensen weg

In een raketstaart

Schreeuw!

ons vaderland

vriendelijke moeder

Maria huilt

E Clarisses

In de bodem van Brazilië...

Maar ik weet wat een pijn

zo aangrijpend

Het hoeft niet nutteloos te zijn

De hoop…

Dansen op het koord

Paraplu

En in elke stap

van die lijn

Je kunt gewond raken...

Pech!

De balancerende hoop

Weet je dat de show

Van alle artiesten

Moet doorgaan…