Le ravalement des façades - Dominique A

Puisqu’aujourd’hui

Fausse compagnie

A hier

Qu’un vieil ami

Refuse de me voir

Je reviens chez celle qui

Sans savoir

Ni vouloir

Me fait dire

La fête est finie

Pas très dur de

Rabattre la

Joie des autres

Sur ce terrain

Nul ne m’apprend rien

Que la mienne fasse faux-bond

Je savais bien sur que ça viendrait

Mais disais:

Qui sait?

Comme le meilleur

Le disputait

Au meilleur

Avant j’avais

De quoi avoir peur

Mais à vau-l'eau les choses

Sont allées

Enfin je respirais

Puis vinrent les regrets

Et là

Un seul regard suffit

Ce regard qui dit

Que tout recommence

Là, face à la vallée

Le désir que tout recommence

Taraude à nouveau

Faire son temps serait

Rassurant oui mais

On sous-estime l’adversaire

Qui veut tant

Nous revoir sourire aux lèvres

Couver l’espoir et le perdre

Omdat vandaag

nep bedrijf

Tot gisteren

dan een oude vriend

weiger me te zien

Ik keer terug naar degene die

Zonder te weten

noch willen

laat me zeggen

Het feest is voorbij

Niet erg moeilijk om

Vouw de

vreugde van anderen

op deze grond

Niemand leert me iets

Laat de mijne falen

Ik wist zeker dat het zou komen

Maar zei:

Wie weet?

Als de beste

had ruzie

Op zijn best

Voordat ik had

Waar moet je bang voor zijn?

Maar er komt een einde aan

Gingen

Eindelijk ademde ik

Toen kwam de spijt

En daar

Eén blik is genoeg

Die blik die zegt

Laat het allemaal opnieuw beginnen

Daar, met uitzicht op de vallei

Het verlangen dat alles opnieuw zou beginnen

Tik nogmaals

Je tijd doen zou zijn

Geruststellend ja maar

We onderschatten de tegenstander

wie wil er zo veel?

Zie ons weer met een glimlach

Hoop uitbroeden en het verliezen