La vie rend modeste - Dominique A

L’enfance n'était pas consommée

Tant d’années demeurent impayées

Solvables on était, on nous aide

Peu à peu à nous racheter

On blanchit hier comme on peut

Et le plaisir de reconduire

Nos erreurs en terrain miné

Vaut le terrain vierge s’il en est

La vie rend modeste

On voit ce qu’on avait

Quand on voit ce qui reste

Nos petites misères qui se chantent

Subissent la rude concurrence

D’autres misères, aux mots moins fiers

Qui se partagent de mille manières

Même en tant qu’aficionado

De l’insouciance, on n’ignore pas

Qu’elle ne mâche pas tout le travail

Qu’on voudrait bien se mettre à dos

La vie rend modeste

On voit ce qu’on avait

Quand on voit ce qui reste

Beaucoup de visages ont changé

Parmi ceux qu’on voit tous les jours

Ils ne vieillissent pas mais leurs traits

Leur font des infidélités

Si par hasard ils se revoient

Tels qu’ils étaient ils y croient trop

Pour ne pas douter aussitôt

Du bien fondé de leur mémoire

La vie rend modeste

On voit ce qu’on avait

Quand on voit ce qui reste

La vie rend modeste

Cette modestie empeste

Ce que nul n’a volé

Ce que nul n’a volé

Ce que nul n’a volé

La vie rend modeste

Cette modestie empeste

Ce que nul n’a volé

Ce que nul n’a volé

De kindertijd werd niet geconsumeerd

Zoveel jaren blijven onbetaald

Kredietwaardig waren we, ze helpen ons

Beetje bij beetje om onszelf te verlossen

We bleken gisteren als we kunnen

En weer rijplezier

Onze fouten in Mijnenveld

De maagdelijke grond waard als die er is?

Het leven maakt je nederig

We zien wat we hadden

Als we zien wat er nog over is

Onze kleine ellende die voor elkaar zingen

Geconfronteerd met zware concurrentie

Andere ellende, met minder trotse woorden

Die op duizend manieren worden gedeeld

Ook als liefhebber

Roekeloosheid, we negeren niet

Dat ze niet al het werk kauwt

Dat we graag weer bij elkaar willen komen

Het leven maakt je nederig

We zien wat we hadden

Als we zien wat er nog over is

Veel gezichten zijn veranderd

Onder degenen die we elke dag zien

Ze verouderen niet, maar hun kenmerken

Maak ze ontrouw

Als ze elkaar toevallig weer ontmoeten

Zoals ze waren geloven ze het te veel

Om niet meteen te twijfelen

Van de verdiensten van hun geheugen

Het leven maakt je nederig

We zien wat we hadden

Als we zien wat er nog over is

Het leven maakt je nederig

Deze bescheidenheid stinkt

Wat niemand heeft gestolen

Wat niemand heeft gestolen

Wat niemand heeft gestolen

Het leven maakt je nederig

Deze bescheidenheid stinkt

Wat niemand heeft gestolen

Wat niemand heeft gestolen