La possession - Dominique A

Les nuages aveuglaient les cimes des montagnes

Et la pluie crépitait autour de la maison

Comme un feu sur la mer qu’une barrière de corail

Préservait de nos coeurs où couvait un frisson

D'étranges animaux se jetaient des collines

Rendus fous par la pluie et le bruit des usines

D’où filtraient les désirs aux formes fuselées

Défilant au chevet des animaux blessés

Des femmes fendaient l’eau sous la chaleur étale

Et donnaient aux marées la saveur du métal;

En rangs serrés glissant comme des parapentes

Les tentations hélaient les bêtes chancelantes

Nous étions à l’abri, cloîtrés dans la maison

Contre laquelle la pluie claquait comme une prière

Nous faisant miroiter d’entrer en possession

Du désir crépitant comme le feu sur la mer

Mais nous avons tenu et laissé au dedans

Périr comme une plante le frisson qui couvait

Et nous n’envions personne, nos désirs sont fuyants:

Nous ne possédons rien qui nous posséderait

Wolken verblindden de bergtoppen

En de regen kletterde door het huis

Als een vuur op de zee dan een koraalrif

Bewaard uit onze harten waar een rilling broedde

Vreemde dieren wierpen zich van de heuvels

Gedreven door de regen en het lawaai van de fabrieken

Waaruit de verlangens gefilterd werden met taps toelopende vormen

Marcheren aan het bed van gewonde dieren

Vrouwen snijden door het water in de slappe hitte

En gaf de getijden de smaak van metaal;

In aaneengesloten gelederen glijden als paragliders

Verleidingen begroetten de wankele beesten

We waren veilig, opgesloten in het huis

Waartegen de regen klapte als een gebed

Ons laten bungelen om in bezit te komen

Verlangen knetteren als vuur op de zee

Maar we hielden vast en vertrokken naar binnen

Verdwijn als een plant de smeulende rilling

En we benijden niemand, onze verlangens zijn vluchtig:

We bezitten niets dat ons zou bezitten