L'Horizon - Dominique A

«Nous n’irons pas plus loin», te dit le capitaine

Trop d’obstacles aujourd’hui pour gagner l’horizon

Des baleines puises gmissent sur la grve

Leur sang couvre des bouches comme autant d’hameons

Comme autant de collines occultant l’horizon

De crtes insensibles l’adagio des plaines

«Je suis vraiment navr «, te dit le capitaine

Et tu sens qu’il dit vrai et qu’il a le cњur bon.

Ds lors la bouche vermeille d’une femme au harpon

Qui entre dans tes murs et saigne les baleines

Te fait des mois durant ddaigner l’horizon

Et lorsque tu le croises snober le capitaine.

Quand tu rentres chez toi, tu te dis qu’il fait bon

Le mensonge est partout infiltr?

dans tes veines

Tant tu aimes goter au sang de la baleine

Qui d?

borde des lvres de la femme au harpon.

Mais un jour sur ta manche tire le capitaine

Les yeux exorbits, il te dit: «Repartons «.

Il est temps de sortir du sommeil des reines

Car nul ne vous attend autant que l’horizon.

C’est Lob Nor qui t’espre, l’Inlandsis qui t’appelle

La Sierra Nevada qui la nuit crie ton nom

Et c’est la Grande Bleue qui rehausse le ciel

Chacun d’eux te rclame et t’offre l’horizon

Mais celui-ci t’chappe, stopp dans son lan

Par des sommets hargneux, des valles encaisses,

Des villes au cњur de pierre aux formes insenses

Vois, la barbe te pousse et ton pas se fait lent.

Et tu entends au loin les plaintes des baleines

Qui avant de finir sur la grve ont sans doute

Connu cet horizon don’t seul le capitaine

Espre encore pour deux que tu croises la route.

Mais un jour au silence qui monte aux alentours

Comme tes yeux se dcollent, tu sais qu’on t’a laiss?

Seul avec ton vieux rve don’t l’ombre est un vautour

Qui dessous tes haillons sent la chair s’asscher

Et comme en de lents cercles, il va pour t’entreprendre

Le dcor s’aplanit, les courbes se dfont

Tout se dgage, oui, sans doute las de t’attendre

C’est lui qui vient toi, il est l l’horizon

"We gaan niet verder", zegt de kapitein

Te veel obstakels vandaag om de horizon te bereiken

Uitgeputte walvissen kreunen op het strand

Hun bloed bedekt de monden als zoveel haken

Zoals zoveel heuvels die de horizon verduisteren

Van ongevoelige toppen het adagio van de vlakten

"Het spijt me echt", zegt de kapitein tegen je

En je voelt dat hij de waarheid spreekt en dat hij een goed hart heeft.

Vanaf dat moment de vermiljoenen mond van een vrouw met een harpoen

Wie komt je muren binnen en laat de walvissen bloeden?

Laat je de horizon maandenlang minachten

En als je hem ontmoet, negeer de kapitein.

Als je thuiskomt, zeg je tegen jezelf dat het goed is

De leugen is overal geïnfiltreerd?

in je aderen

Zo graag dat je het bloed van de walvis proeft

van wie?

lijnen de lippen van de vrouw met de harpoen.

Maar een dag op je mouw trekt de kapitein

Met uitpuilende ogen zegt hij tegen je: "Laten we teruggaan".

Het is tijd om wakker te worden uit de slaap van koninginnen

Omdat niemand meer op je wacht dan de horizon.

Het is Lob Nor die op je wacht, de Inlandsis die je roept

De Sierra Nevada die 's nachts je naam schreeuwt

En het is de Big Blue die de lucht optilt

Elk van hen claimt je en biedt je de horizon

Maar deze ontgaat je, stopt in zijn sporen

Door norse pieken, diepe dalen,

Steenachtige steden met waanzinnige vormen

Kijk, de baard duwt je en je stap wordt langzaam.

En je hoort de kreten van de walvissen in de verte

Wie twijfelt er niet aan voordat hij in staking gaat?

Bekend deze horizon waarvan alleen de kapitein

Hoop weer voor twee dat je de weg oversteekt.

Maar op een dag in de stilte die rondom opstijgt

Als je ogen afpellen, weet je dat we je hebben verlaten?

Alleen met je oude droom waarvan de schaduw een gier is

Wie onder je vodden voelt het vlees opdrogen?

En zoals in langzame kringen gaat hij je op sleeptouw nemen

Landschap wordt vlakker, bochten ontrafelen

Alles komt naar voren, ja, waarschijnlijk moe van het wachten op jou

Hij is het die naar je toe komt, hij is de horizon