Je suis une ville - Dominique A

Je suis une ville dont beaucoup sont partis

Enfin pas tous encore mais a se rtrcit

Il reste celui-l qui ne se voit pas ailleurs

Celui-l qui s’y voit mais qui a fait peur

Et celle-l qui ne sait plus, qui est trop abrutie

Qui ne sait pas o elle est ou qui se croit partie

Je suis une ville o l’on ne voit mme plus

Qu’un tel n’est pas au mieux, lui qu’on a toujours vu

Avec les joues bien bleues, avec les yeux rougis

Ou avec le teint gris, mais bon, avec l’air d’tre en vie

Un jour il est foutu et peu comprennent alors

Que la mort a frapp quelqu’un de dj mort

Je suis une ville de chantiers ajourns

De ftes nationales, de peu de volont

De fraises qui prolifrent le nez bien dans le verre

De retrouvailles pnibles car sur un pied de guerre

De visites courtes ou dont on dsespre

Je suis une ville couche la bouche de travers

Parce qu’il y fait trop froid, parce que c’est trop petit

Beaucoup vont s’en aller car beaucoup sont partis

Il en revient parfois qui n’ont pas tous compris

Ce qui les ramne l et les attend ici

Ils ne demandent qu' dire combien ils sont heureux

D’tre l nouveau, qu’on les y aide un peu

Qu’ils ne comptent pas sur moi pour les en remercier

On ne remercie pas ceux qui vous ont quitts

Qui reviennent par dpit et ne le savent mme pas

Ils ne savent rien de rien et pourtant ils sont l

Et je suis encore fire et plutt dprir

Que de tout pardonner, que de les accueillir

Je suis une ville dont beaucoup sont partis

Enfin pas tous encore mais a se rtrcit

Et je suis bien marque, d’ailleurs je ne vis plus

Que sur ce capital, mes rides bien en vue

Mais mes poches sont vides et ma tte est ailleurs

Je suis une ville foutue qui ne sait plus lire l’heure

Qui a oubli l’heure

Qui ne sait plus lire l’heure

Qui a oubli l’heure

Ik ben een stad die velen hebben verlaten

Nou, nog niet alles, maar vernauwing

Hij blijft degene die nergens anders te zien is

Degene die het ziet maar bang is

En degene die het niet meer weet, die te dom is

Wie weet niet waar ze is of wie denkt dat ze weg is

Ik ben een stad waar je niet eens kunt zien

Die die-en-die is niet op zijn best, hij die altijd gezien is

Met heel blauwe wangen, met rode ogen

Of met de grauwe huidskleur, maar goed, met de schijn van leven

Op een dag is hij genaaid en dan begrijpen maar weinigen

Die dood heeft iemand al dood geslagen

Ik ben een stad van uitgestelde werken

Nationale feestdagen, kleine wil

Aardbeien die mooi bloeien in het glas

Een pijnlijk weerzien, want op oorlogsbasis

Korte of wanhopige bezoeken

Ik ben een stad ligt mijn mond scheef

Omdat het te koud is, omdat het te klein is

Velen zullen vertrekken omdat velen zijn vertrokken

Sommigen komen soms terug die het niet allemaal begrepen hebben

Wat brengt hen terug en wacht hier op hen?

Ze vragen alleen om te zeggen hoe blij ze zijn

Om daar nieuw te zijn, laten we ze een beetje helpen

Dat ze niet op mij rekenen om ze te bedanken

Je bedankt degenen die je hebben verlaten niet

Die uit wrok terugkomen en het niet eens weten?

Ze weten van niets en toch zijn ze er

En ik ben nog steeds ontslagen en nogal depressief

Dan alles te vergeven, dan ze te verwelkomen

Ik ben een stad die velen hebben verlaten

Nou, nog niet alles, maar vernauwing

En ik ben gebrandmerkt, bovendien leef ik niet meer

Dan op dit kapitaal, mijn rimpels prominent

Maar mijn zakken zijn leeg en mijn hoofd is ergens anders

Ik ben een klote stad die niet meer weet hoe laat het is

Wie is de tijd vergeten?

Wie kan de tijd niet meer zien

Wie is de tijd vergeten?