Evacuez - Dominique A

Je demandais rien, je crois;

Mes raisons m’honoraient

Je refaisais des volets

Chauffé au meilleur bois

La saison avait duré;

C'était clinquant dehors

J’aimais le vent qui crissait

Et qui vous serrait fort

Évacuez, évacuez

Dans les rigoles d’eaux chargées

De cuisine, ça glissait

Mon père me cherchait toujours:

Dans ses yeux, j’y étais pas

Ça demandait du courage

L’escalier, les volets

Trois kilomètres à la nage

Et manger, juste après

Évacuez, évacuez

Les cercles des ricochets

Les clefs portées disparues

Le rire penché de la rue

Les heures sup' du «plus jamais»

Évacuez, évacuez

Évacuez, évacuez

Friable comme la craie trempée

Évacuez

Ik vroeg nergens om, geloof ik;

Mijn redenen eerden mij

Ik was luiken aan het overdoen

Verwarmd met het beste hout

Het seizoen had geduurd;

Het was blits buiten

Ik hield van de gierende wind

En wie hield je stevig vast

Evacueren, evacueren

In de geulen van beladen wateren

Vanuit de keuken was het glad

Mijn vader was altijd op zoek naar mij:

In haar ogen was ik er niet

Er was moed voor nodig

De trap, de luiken

Drie kilometer zwemmen

En eten, meteen daarna

Evacueren, evacueren

De ricochet cirkels

De ontbrekende sleutels

De scheve lach van de straat

De overuren van "nooit meer"

Evacueren, evacueren

Evacueren, evacueren

Kruimelig als geweekt krijt

Evacueer