A Thousand Rivers - Dismal Euphony

Thousands of years have passed

Still we do not know

O tell me, please, tell me what lies beyond our comprehension

We are nothing but autumn leaves

swirling in the circles of time

Haunted by the shadow of our past

Time won’t sweep away

our deepest scars of memories

It will carry them along eternity

Betrayed by the enigma of existence

Yet, we admire this insignificance

O shameful, pathethic

Listen carefully:

To the sound of an evening breeze

And the sound of a thousand rivers

struggling towards the sea

But all is so dead and silent

Well, this way it’s got to be

Duizenden jaren zijn verstreken

Toch weten we het niet

O vertel me alsjeblieft, vertel me wat ons begrip te boven gaat

We zijn niets anders dan herfstbladeren

wervelend in de kringen van de tijd

Achtervolgd door de schaduw van ons verleden

De tijd zal niet wegvagen

onze diepste littekens van herinneringen

Het zal ze tot in de eeuwigheid dragen

Verraden door het raadsel van het bestaan

Toch bewonderen we deze onbeduidendheid

O beschamend, zielig

Luister goed:

Op het geluid van een avondbriesje

En het geluid van duizend rivieren

worstelend naar de zee

Maar alles is zo dood en stil

Nou, op deze manier moet het zijn