In Rememberance of a Shroud - Dismal Euphony

We who run

From the presence of the sun

By the voided bitter gleam

Chasing darkness like a dream

All with weary tasks fordone

Ґscape the serpents tounge

To catch the shadow

Let the substance fall

Like the sun’s bright beam

Entagled in melancholy

Entagled in the black roars

Of an image’s stream

Put the wretch that lies in woe

In rememberance of a shroud

The match agreed

With flames admired

Now I find hideousness in mind

Shall I disturb this hallowed house?

I have been sent with dusk before

To sweep the dust behind the door

Wij die rennen

Van de aanwezigheid van de zon

Door de vervaagde bittere glans

De duisternis najagen als een droom

Allemaal met vermoeide taken die zijn overgeslagen

scape the serpents tong

Om de schaduw te vangen

Laat de substantie vallen

Als de heldere straal van de zon

Verstrikt in melancholie

Verstrikt in het zwarte gebrul

Van de stream van een afbeelding

Zet de stakker die in wee ligt

Ter herinnering aan een lijkwade

De wedstrijd ging akkoord

Met bewonderde vlammen

Nu vind ik afschuwelijkheid in gedachten

Zal ik dit heilige huis storen?

Ik ben eerder met de schemering gestuurd

Om het stof achter de deur te vegen