Соло одиночества - Дыши

Припев:

Мне становится от людей больно, подарите мне крылья вольные,

Отпустите меня к нему, больно мне, ничего вам не сделаю кроме.

Я устала дышать одиночеством и одной под дождём стоять холодно.

Подарите мне крылья вольные и отпустите меня к нему, больно мне.

Я помню её глаза.

Она была так одинока и холодна.

Убита смыслом жизни в ритме страха, безнадёжно зависла,

Ей было плохо без него, а он непобедим, сказала: «Без тебя умру».

А в ответ тихое: «Иди».

Теперь он один.

Что впереди будет?

Боится что не успеет раскаяться,

её не забудет,

С какой болью, ему те слова вспоминаются, теперь есть только она,

и те её глаза каются.

Он хотел бы всё вернуть, но вот уже нельзя, время как песок, как вода.

Она ушла.

Мысли.

И он такой на коленях весь в рассуждениях весь,

Припев:

Мне становится от людей больно, подарите мне крылья вольные,

Отпустите меня к нему, больно мне, ничего вам не сделаю кроме.

Я устала дышать одиночеством и одной под дождём стоять холодно.

Подарите мне крылья вольные и отпустите меня к нему, больно мне.

Люди любите, храните, ждите, просящему дайте, своим врагам прощайте.

Надежу не убейте.

В Бога верьте, всем сердцем искренне верьте.

Почитайте родителей, прощения просите у тех, кого обидели, кого ненавидели,

Когда совсем один.

Когда всё сломано, чтоб ты вставал и дальше шёл с любимой,

делил всё поровну.

Ты вспоминал о силе с выше, вспоминай, оставшись в мире одним,

От брата своего не отвернитесь.

Освободитесь, на жизнь свою обернитесь.

В Мире будь самим собой жить не торопись.

Любить.

Хранить.

Ждать.

Прощать.

Отдавать, ценить.

Почитать.

Верить истинно, всей душой, искренне живите Вы.

Припев:

Мне становится от людей больно, подарите мне крылья вольные,

Отпустите меня к нему, больно мне, ничего вам не сделаю кроме.

Я устала дышать одиночеством и одной под дождём стоять холодно.

Подарите мне крылья вольные и отпустите меня к нему, больно мне.

Мне становится от людей больно, подарите мне крылья вольные,

Отпустите меня к нему, больно мне, ничего вам не сделаю кроме.

Я устала дышать одиночеством и одной под дождём стоять холодно.

Подарите мне крылья вольные и отпустите меня к нему, больно мне.

Refrein:

Het doet me pijn van mensen, geef me gratis vleugels,

Laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn, ik zal je niets aandoen behalve.

Ik ben moe van het ademen van eenzaamheid en alleen staan ​​in de regenkou.

Geef me vrije vleugels en laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn.

Ik herinner me haar ogen.

Ze was zo eenzaam en koud.

Gedood door de zin van het leven in het ritme van angst, hopeloos vastgelopen,

Ze voelde zich slecht zonder hem, en hij was onoverwinnelijk, ze zei: "Ik zal sterven zonder jou."

En het antwoord is stil: "Ga."

Nu is hij alleen.

Wat zal er in het verschiet liggen?

Hij is bang dat hij geen tijd zal hebben om zich te bekeren,

ze zal niet vergeten worden,

Met wat een pijn herinnert hij zich die woorden, nu is er alleen zij,

en die ogen van haar hebben berouw.

Hij zou alles terug willen geven, maar nu is dat onmogelijk, tijd is als zand, als water.

Ze ging weg.

Gedachten.

En hij zit op zijn knieën, al redenerend,

Refrein:

Het doet me pijn van mensen, geef me gratis vleugels,

Laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn, ik zal je niets aandoen behalve.

Ik ben moe van het ademen van eenzaamheid en alleen staan ​​in de regenkou.

Geef me vrije vleugels en laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn.

Houd van mensen, bewaar, wacht, geef aan degene die erom vraagt, vergeef je vijanden.

Dood de hoop niet.

Geloof in God, geloof oprecht met heel je hart.

Eer je ouders, vraag om vergeving van degenen die je hebt beledigd, die je haatte,

Wanneer helemaal alleen.

Als alles kapot is, zodat je opstaat en verder gaat met je geliefde,

alles gelijk verdeeld.

Je herinnerde je de kracht van boven, herinner je, alleen blijven in de wereld,

Keer je niet af van je broer.

Bevrijd jezelf, keer je om voor je leven.

In de wereld, wees jezelf, haast je niet om te leven.

Verlieft zijn.

Houden.

Wacht.

Vergeven.

Geef, waardeer.

Lezen.

Geloof echt, met heel je hart leef je oprecht.

Refrein:

Het doet me pijn van mensen, geef me gratis vleugels,

Laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn, ik zal je niets aandoen behalve.

Ik ben moe van het ademen van eenzaamheid en alleen staan ​​in de regenkou.

Geef me vrije vleugels en laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn.

Het doet me pijn van mensen, geef me gratis vleugels,

Laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn, ik zal je niets aandoen behalve.

Ik ben moe van het ademen van eenzaamheid en alleen staan ​​in de regenkou.

Geef me vrije vleugels en laat me naar hem toe gaan, het doet me pijn.