Schubert: Der Wanderer, D. 489 - Dietrich Fischer-Dieskau, Gerald Moore, Франц Шуберт

Ich komme vom Gebirge her,

Es dampft das Tal, es braust das Meer.

Ich wandle still, bin wenig froh,

Und immer fragt der Seufzer, wo?

Die Sonne dünkt mich hier so kalt,

Die Blüte welk, das Leben alt,

Und was sie reden, leerer Schall;

Ich bin ein Fremdling überall.

Wo bist du, mein geliebtes Land?

Gesucht, geahnt, und nie gekannt!

Das Land, das Land so hoffnungsgrün,

Das Land, wo meine Rosen blühn.

Wo meine Freunde wandelnd gehn,

Wo meine Toten auferstehn,

Das Land, das meine Sprache spricht,

O Land, wo bist du?.

..

Ich wandle still, bin wenig froh,

Und immer fragt der Seufzer, wo?

Im Geisterhauch tont’s mir zurück:

«Dort, wo du nicht bist, dort ist das Glück»

Ik kom uit de bergen

De vallei dampt, de zee bruist.

Ik loop rustig, ik ben niet erg blij

En altijd vraagt ​​de zucht, waar?

De zon lijkt hier zo koud,

De bloesem verdorde, het leven oud,

En wat ze zeggen, leeg geluid;

Ik ben overal een vreemdeling.

Waar ben je, mijn geliefde land?

Gezocht, vermoed en nooit gekend!

Het land, het land zo groen van hoop,

Het land waar mijn rozen bloeien.

Waar mijn vrienden gaan wandelen,

waar mijn doden opstaan,

Het land dat mijn taal spreekt

O land, waar ben je?.

..

Ik loop rustig, ik ben niet erg blij

En altijd vraagt ​​de zucht, waar?

In de geestademhaling klinkt het mij terug:

"Daar, waar je niet bent, is geluk"