Moon Muse - Die Verbannten Kinder Evas

She lived in darkness and in light

For pilgrims in the deepest night

For poets searching for the sign

But seen seen the sense only to die

She wasn’t warm, she was so cold

But granted warmth to every heart

Of those who were so brave and bold

To let themselves to be apart

She was to blame of every hope

Of those who’re wandering in vain

Who found inhuman deadly cold

Discovering their own ways

She was the one, she was the star

Or could be brightest, saddest for eternity

But she was pale, and not so far

To not fall down on Earth one day

Ze leefde in duisternis en in licht

Voor pelgrims in de diepste nacht

Voor dichters die naar het teken zoeken

Maar gezien de zin alleen om te sterven

Ze had het niet warm, ze had het zo koud

Maar gaf warmte aan elk hart

Van degenen die zo dapper en moedig waren

Om zich uit elkaar te laten staan

Ze had de schuld van elke hoop

Van degenen die tevergeefs ronddwalen

Wie vond onmenselijke dodelijke kou?

Hun eigen wegen ontdekken

Zij was de ware, zij was de ster

Of zou voor de eeuwigheid het helderst, droevigst kunnen zijn

Maar ze was bleek, en niet zo ver

Om niet op een dag op aarde te vallen