Erhelle Meine Seele - Die Apokalyptischen Reiter

Einsam fuhr ich durch das Meer der Zeit

Auf der Suche nach Seligkeit

Ich fuhr durch den Sturm trotzte Angst, Not, Gefahr

So fuhr ich Jahr um Jahr

Erhelle meine Seele

Gib mir ein Stück vom Leben zurück

Der Hass zerfrisst mich in rasender Gier

Mitleid und Liebe sterben in mir

Ein Hafen kam nie in Sicht

Nach Hoffnung Gewissheit welch Bitternis

So treibe ich durch das Leben

Es hat mir nichts gegeben

So haste ich weiter ruhelos durch die Nacht

Beinahe das Leben mich umgebracht

Ich suche den Funken im Dunkel der Nacht

Der das Feuer das einst brannte wieder entfacht

Ik zeilde alleen door de zee van de tijd

Op zoek naar geluk

Ik reed door de storm en tartte angst, behoefte, gevaar

Zo reed ik jaar in jaar uit

verlicht mijn ziel

Geef me een stukje leven terug

Haat vreet me op in woedende hebzucht

Medelijden en liefde sterven in mij

Een haven was nooit in zicht

Na hoop zekerheid wat bitterheid

Zo zweef ik door het leven

Het heeft me niets opgeleverd

Dus ik blijf me onrustig door de nacht haasten

Het leven heeft me bijna vermoord

Ik zoek de vonk in het donker van de nacht

Wie ontsteekt het vuur dat ooit brandde?