WHEN THE SUN GOES OUT - Die Antwoord

I’m not really sure what insanity is to tell you the truth, so sometimes I feel I’m going in a path, it’s going against the river, going against the wave, going against what other people are doing.

But I don’t necessarily call that insanity, I really don’t call that insanity.

Sometimes when I look at the mass of people or turn on the TV, I just shake my head and say, this is insanity, this is insanity, normality is insanity, I can't escape it, it's everywhere.

Wherever I look it's there, so I’m not quite clear on what the word means anymore

Of course, I’m afraid of dying, everybody is.

Everything on the planet is afraid of dying, whether it’s a dog, whether it’s a mosquito, whether it's a turtle, whether it’s a cat, everything’s programmed to survive.

Everything doesn't want to… nothing wants to die, everything’s struggling to live.

I guess humans, but I wouldn't necessarily say this for certain, are maybe most aware of the fact that they're going to die, and I guess that makes the whole journey a lot more difficult, more complex, and more challenging than

perhaps what goes through an animal's mind, but I wouldn't say that for certain

Well you know, I'm certain, certain people who came into contact with me during my life will remember me, there is no doubt about it, and as time goes on less and less people might remember me, unless what I've what

achieved in my art has some sort of eternal meaning to it.

It’s always impossible to judge whether this will happen or not happen, it’s… it’s… whether it’s just chance I guess, maybe skill, maybe chance, whatever it is that you have, uh... a following that goes beyond your own life.

But ultimately I guess, they say everything will disappear, and I guess the planet might disappear when the sun goes out

Ik weet niet echt wat waanzin is om je de waarheid te vertellen, dus soms heb ik het gevoel dat ik een pad op ga, het gaat tegen de rivier in, tegen de golf in, tegen wat andere mensen doen.

Maar ik noem dat niet noodzakelijk waanzin, ik noem dat echt geen waanzin.

Soms, als ik naar de massa mensen kijk of de tv aanzet, schud ik gewoon mijn hoofd en zeg ik: dit is waanzin, dit is waanzin, normaliteit is waanzin, ik kan er niet aan ontsnappen, het is overal.

Waar ik ook kijk, het is er, dus ik weet niet meer precies wat het woord betekent

Natuurlijk ben ik bang om dood te gaan, dat is iedereen.

Alles op de planeet is bang om dood te gaan, of het nu een hond is, of het een mug is, of het een schildpad is, of het een kat is, alles is geprogrammeerd om te overleven.

Alles wil niet... niets wil dood, alles worstelt om te leven.

Ik denk dat mensen, maar ik zou dit niet per se met zekerheid zeggen, zijn zich misschien het meest bewust van het feit dat ze zullen sterven, en ik denk dat dat de hele reis een stuk moeilijker, complexer en uitdagender maakt dan

misschien wat er door de geest van een dier gaat, maar dat zou ik niet met zekerheid zeggen

Wel, weet je, ik weet zeker dat bepaalde mensen die tijdens mijn leven met me in contact kwamen, zich me zullen herinneren, daar bestaat geen twijfel over, en naarmate de tijd verstrijkt, zullen steeds minder mensen me herinneren, tenzij wat ik heb wat

bereikt in mijn kunst heeft een soort eeuwige betekenis.

Het is altijd onmogelijk om te beoordelen of dit zal gebeuren of niet, het is... het is... of het gewoon toeval is, denk ik, misschien vaardigheid, misschien toeval, wat het ook is dat je hebt, uh... een volgeling die verder gaat dan je eigen leven.

Maar uiteindelijk denk ik dat ze zeggen dat alles zal verdwijnen, en ik denk dat de planeet zou kunnen verdwijnen als de zon ondergaat