T.S. - Diam's

Aujourd’hui j’ai 15 ans,

Paraît que tout va bien dans ma vie,

En vrai je fais semblant, mais je m’accroche et je respire.

Je fais partit de ces jeunes perdus, souriant par politesse,

Entourés mais pourtant si solitaire…

15 ans de vie, 30 ans de larmes

Versées dans le noir quand le silence blessait mon âme.

Plutôt banal pour une gosse de mon âge,

Le cœur balafré de rage

J’aimerais pouvoir vivre en marge,

Cette vie de merde n’a que le goût d’un somnifère mais je me dois de les rendre

fier eux qui me croient si solitaire.

Si vous saviez seule dans ma chambre comme je souffre,

J’ai le mal de l’ado en manque à bout de souffle…

Eux ils sont fort, moi je ne suis rien

Rien qu'à mon mentor, face à l’adulte je le sais bien mais raper c’est pas un

jeune qui peut paraître à l’abris,

Car vos mots le pousseront à mettre un terme à sa vie,

Je veux,

Je veux partir pour mieux revenir

Et devenir quelqu’un, quelqu’un de bien parce que je reviens de loin,

Je veux,

Je veux partir pour mieux revenir … et devenir quelqu’un,

Au nom des jeunes incompris qui luttent contre eux même,

au nom de ceux qui savent combien nos vies sont malsaines.

Toujours sourire et faire semblant de s’aimer,

Mais dans le fond on se déteste on aimerais pouvoir céder.

Pourquoi l’adulte ne sait pas ce que je sais,

Pourquoi me prend il pour une môme quand il croit me renseigner.

Pourquoi m’empêcher de grandir avec mon temps,

Pourquoi me faire croire que la vie n’est qu’une suite de bon temps.

Ne vois tu pas sur mon visage comme j’ai mal,

Comme je ne te crois pas quand tu me parles d’espoir.

Ne vois tu pas cette ambition qui me ronge,

cette envie de faire parti de ceux qui ont marqué le monde.

Selon vous je vois trop haut, j’ai des envies démesurées,

Arrêtez de voir trop bas, ne chercher pas à nous tuer,

Laissez moi libre sur terre et dans ma tête vous êtes fait donc ne faites pas

de moi ce que vous êtes.

Je veux,

Je veux partir pour mieux revenir

Et devenir quelqu’un, quelqu’un de bien parce que je reviens de loin,

Je veux,

Je veux partir pour mieux revenir … et devenir quelqu’un,

Hôpital d’Orsay, 1995,

J'étains en train d’agoniser,

Moi je n’ai pas osé le flingue.

Tout en douceur j’ai gobé mes cachets,

En douceur je partais me cacher tout la haut…

Mélanie, petite fille fière et bonne élève

a tenté de fuir la vie à coup de somnifères sur les lèvres…

Mélanie, si forte aux yeux des gens, marquée à vie par son trop plein

d’intelligence…

Les jeunes comme moi savent que nous ne sommes pas comme eux,

Peut être que l’on en sait trop,

Peut être que l’on ne vaut pas mieux,

Mais ce qui est sur c’est qu’on voudrais devenir quelqu’un, quelqu’un de bien

parce que nous repartons de rien,

Et peut être qu’un jour on pourra regarder nos mères et leur dire pardon de ne

pas avoir su te rendre fière.

PS: Ce que j’ai fait’s’appelle une T.S.

Pour certains un S.O.S, pour d’autres une preuve de faiblesse

Vandaag ben ik 15 jaar

Het lijkt erop dat alles goed is in mijn leven,

In werkelijkheid doe ik alsof, maar ik houd vast en ik adem.

Ik ben een van die verdwaalde jongeren, glimlachend uit beleefdheid,

Omgeven en toch zo eenzaam...

15 jaar leven, 30 jaar tranen

Gegoten in het donker toen de stilte mijn ziel pijn deed.

Vrij alledaags voor een kind van mijn leeftijd,

Het hart getekend door woede

Ik wou dat ik aan de rand kon leven,

Dit klote leven smaakt gewoon naar slaappillen, maar ik moet ze teruggeven

trots op hen die me zo eenzaam vinden.

Als je alleen in mijn kamer wist hoe ik lijd,

Ik heb het kwaad van de tiener die buiten adem is...

Ze zijn sterk, ik ben niets

Alleen tegen mijn mentor, in het bijzijn van de volwassene weet ik het, maar rappen is geen

jongeren die misschien beschut lijken,

Want jouw woorden zullen ervoor zorgen dat hij een einde aan zijn leven maakt,

Ik wil,

Ik wil vertrekken om beter terug te komen

En word iemand, iemand goed omdat ik van ver kom,

Ik wil,

Ik wil vertrekken om beter terug te komen... en iemand te worden,

Namens de onbegrepen jongeren die worstelen met zichzelf,

namens degenen die weten hoe ongezond ons leven is.

Altijd glimlachend en doen alsof ze van elkaar houden,

Maar diep van binnen haten we elkaar en zouden we willen dat we konden toegeven.

Waarom weet de volwassene niet wat ik weet,

Waarom houdt hij me voor een kind als hij denkt dat hij me te pakken heeft.

Waarom me tegenhouden om met mijn tijd mee te groeien,

Waarom me laten geloven dat het leven slechts een reeks goede tijden is.

Kun je niet aan mijn gezicht zien hoe het pijn doet,

Ik geloof je niet als je met me over hoop praat.

Zie je niet dat deze ambitie me aanvreet,

dit verlangen om deel uit te maken van degenen die de wereld hebben gemarkeerd.

Volgens jou zie ik te hoog, ik heb onevenredige verlangens,

Stop met naar beneden te kijken, probeer ons niet te vermoorden,

Laat me vrij op aarde en in mijn hoofd ben je klaar, dus niet doen

van mij wat je bent.

Ik wil,

Ik wil vertrekken om beter terug te komen

En word iemand, iemand goed omdat ik van ver kom,

Ik wil,

Ik wil vertrekken om beter terug te komen... en iemand te worden,

Orsay-ziekenhuis, 1995,

Ik ging dood,

Ik durfde niet met een pistool te schieten.

Rustig slikte ik mijn pillen,

Langzaam ging ik me daar verstoppen...

Mélanie, trots meisje en goede leerling

probeerde weg te lopen van het leven met slaappillen op zijn lippen...

Melanie, zo sterk in de ogen van mensen, getekend voor het leven door haar overflow

slim...

Jonge mensen zoals ik weten dat we niet zijn zoals zij,

Misschien weten we te veel,

Misschien zijn we niet beter,

Maar wat zeker is, is dat we graag iemand willen worden, iemand goed

omdat we vanaf nul beginnen,

En misschien kunnen we op een dag naar onze moeders kijken en sorry zeggen dat we dat niet hebben gedaan

niet weten hoe ze je trots kunnen maken.

PS: Wat ik deed heet een T.S.

Voor sommigen een S.O.S, voor anderen een bewijs van zwakte