Lili - Diam's

La France pour moi c’est rien qu’un très grand hôpital,

J’passe ma vie en isolement depuis qu’on me dit que je suis malade.

J’ai 16 ans, je m’appelle Lili, j’avais tout pour réussir,

Un avenir dans la médecine, j’aimais les chiffres et les livres.

Mais à l'école je suis contagieuse, ils ne veulent plus que j’y aille.

Les médecins ont dit c’est mieux pour vous de rester au calme,

Votre visage fait peine à voir, il porte la souffrance

Pourtant moi j’ai l’espoir, d’un jour épater la France,

Ce pays qui m’a vu naître, moi je l’aime et le respecte.

C’est pas de ma faute si j’ai dans le coeur, un virus que lui rejette.

C’est pas ma faute si j’vis en marge, c’est qu’on m’a mise à l'écart.

Ils ne connaissent pas mon histoire, j’suis victime de leurs regards.

Lili, Oh oh

Lili, Oh oh

Alors je vis dans ma bulle, au moins chez moi y’a de l’amour,

Mes copines m’apportent les cours le soir pour que je reste dans le coup.

Elles ont criées à l’injustice, elles ont même fait des manifs,

Mais rien n’y fait, je suis une cible mais mon coeur est invincible.

Je m’accroche je reste moi-même.

Ouais je reste fière!

J’ai mes valeurs donc j’ai mes rêves de paix, ou d’humanitaire!

Dès que je sors, c’est l’horreur je fais pitié, je dérange moi qui pensais

qu'étant des leurs j’véhiculerais la tolérance.

Mais non…

Bleus sont mes yeux, blanche est ma peau, rouge est mon sang,

Mais pourtant je me sens seule dans mon camp.

Je me soigne avec des livres, je me soigne avec des mots,

Plus je guéris, plus je dérive, plus je péris aux yeux des autres.

Lili, Oh oh (Lili)

Lili, Oh oh

J’ai beau leur dire que je suis normale, que je suis entière,

Que je supporte mal, que l’on me traite comme si j'étais en guerre,

Que je suis juste pudique, que je n’aime pas que l’on m’observe.

Ma démarche, ma minerve, y’a qu'à leurs que ça énerve!

Je ne mérite pas que l’on me prive d'études, ou d'éducation,

Elle n’est pas laïque cette nation, elle craint juste la contagion!

C’est pas une vie que d'être jugé pour ses formes, jugé pour un uniforme!

Comment l’amour peut être jugée par des hommes?

Car c’est bien là tout le problème, dans le fond je suis aimante,

Leur seul argument pour vous dire à tous que je suis gênante,

C’est de vous dire que je suis l’ennemie,

Parce que je suis une femme convertie, et que je porte le voile.

Lili, Oh oh

Lili, Oh oh (x2)

Frankrijk is voor mij niets anders dan een heel groot ziekenhuis,

Ik breng mijn leven door in eenzame opsluiting sinds mij werd verteld dat ik ziek was.

Ik ben 16 jaar oud, mijn naam is Lili, ik had alles om te slagen,

Een toekomst in de geneeskunde, ik hield van cijfers en boeken.

Maar op school ben ik besmettelijk, ze willen niet meer dat ik ga.

De dokters zeiden dat je het beste kalm kunt blijven,

Je gezicht is pijnlijk om te zien, het verdraagt ​​pijn

Toch heb ik de hoop dat ik ooit indruk zal maken op Frankrijk,

Dit land waar ik ben geboren, ik hou ervan en respecteer het.

Het is niet mijn schuld als ik een virus in mijn hart heb dat hij afwijst.

Het is niet mijn schuld dat ik aan de rand woon, het is dat ik buitengesloten werd.

Ze kennen mijn verhaal niet, ik ben het slachtoffer van hun starende blikken.

Lili, oh oh

Lili, oh oh

Dus ik leef in mijn bubbel, er is tenminste liefde in mijn huis,

Mijn vriendinnen geven me 's avonds lessen om me op de hoogte te houden.

Ze schreeuwden tegen onrecht, ze organiseerden zelfs demonstraties,

Maar niets helpt, ik ben een doelwit, maar mijn hart is onoverwinnelijk.

Ik blijf hangen, ik blijf mezelf.

Ja, ik ben trots!

Ik heb mijn waarden, daarom heb ik mijn dromen van vrede, of humanisme!

Zodra ik naar buiten ga, heb ik medelijden met de gruwel, ik stoor me die dacht

dat ik als een van hen tolerantie zou overbrengen.

Maar nee…

Blauw zijn mijn ogen, wit is mijn huid, rood is mijn bloed,

Maar toch voel ik me alleen in mijn kamp.

Ik genees mezelf met boeken, ik genees mezelf met woorden,

Hoe meer ik genees, hoe meer ik afdrijf, hoe meer ik omga in de ogen van anderen.

Lili, oh oh (Lili)

Lili, oh oh

Ik kan ze vertellen dat ik normaal ben, dat ik heel ben,

Dat het me kwalijk neemt, dat ik word behandeld alsof ik in oorlog ben,

Dat ik gewoon bescheiden ben, dat ik er niet van hou bekeken te worden.

Mijn gang, mijn nekbrace, ze ergeren zich er alleen maar aan!

Ik verdien het niet om te worden beroofd van studie of onderwijs,

Deze natie is niet seculier, ze is alleen bang voor besmetting!

Het is geen leven om te worden beoordeeld op je vorm, beoordeeld op een uniform!

Hoe kan liefde door mannen worden beoordeeld?

Want dat is het hele punt, diep van binnen ben ik liefdevol,

Hun enige argument om je te vertellen dat ik beschamend ben,

Is om je te vertellen dat ik de vijand ben,

Omdat ik een bekeerde vrouw ben, en ik draag de sluier.

Lili, oh oh

Lili, oh oh (x2)