Le Fléau - Diam's

Jean trop serré pue l’jean a plein à nez, pute, clin et ciné X, vie satinée

pour lui

Mais destiné à une routine de mec vidé, il fouine les belles-pou,

kes babines qui fixent les belles pou

Pées, belles fines et bien roulées, l’esprit si dévergondé, il n’pense qu’au

verre blindé d’whiskey

La peau blanche, les yeux sombres et clairs tel un husky

C’est fou c’qu’il, a l’air d’une loque, débloque et sa mère troque,

à cette époque tu sais y’a toujours d’quoi escroquer

Pourquoi n’pas croquer les lingots?

Jouer l’escroc dingo, plutôt qu’de

t’trainer d’bistrot en bistrot?

Une vie qui glisse trop, un homme qui tease trop

8.6, pinard, 9.8, pénard, une vie foutue, un vrai scénar

Y’a dix ans buvant dans sont divan, sa femme et ses enfants lui ont dis «allez,

du vent»

Chez eux, c'était l’enfer, pour lui, c'était d’enfer, enfermé au chaud avec son

verre de sky

Ou vert comme un Get 27, jette 27 ans d’bonheur dans sa tease

Trop bête, embêtant, plus d’honneur, que d’bêtises

C’est sous un pont ou sur un banc que maintenant c’con dort avec son caban

Le fléau du cool-al lui colle à la peau

C’est comme à la poésie, il a l’art de faire des vers

Il a l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses méfaits

De s’gronder seul, une fois l’estomac bondé

Le fléau du cool-al lui colle à la peau

C’est comme à la poésie, il a l’art de faire des vers

Il a l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses peines

De semer sa haine, l’alcool est son oxygène

Combien d’fois bourré, il s’est gourré d’chemin

S’il en mourrait, il s’rait rien, c’s’rait bien même mieux qu’d'être en chien

Arrachages de sac à main pour payer son verre

Dois du gent-ar dans tous les bars, la tease c’est cher

Mais cher pour lui, pour sa vie, pour son envie

Accroc à chaque robe de femme, un chacal un drôle de man

Celui que t'évite quand tu marches, qui pue et les conneries t’rabâches

Un homme sale, t’as peur qu’il t’tâches

T’as peu qu’il s’fâche, qu’il t’crache dessus

Il est seul et seul on l’laisse, même les pe-stu

Qu’est-ce qu’tu veux faire pour lui?

Le fléau du cool-al lui colle à la vie

Le fléau du cool-al lui colle à la peau

C’est comme à la poésie, il a l’art de faire des vers

Il a l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses méfaits

De s’gronder seul, une fois l’estomac bondé

Le fléau du cool-al lui colle à la peau

C’est comme à la poésie, il a l’art de faire des vers

Il a l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses peines

De semer sa haine, l’alcool est son oxygène

Le fléau du cool-al lui collait à la peau

C’est comme à la poésie, il avait l’art de faire des vers

Il avait l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses méfaits

De s’gronder seul, une fois l’estomac bondé

Le fléau du cool-al lui collait à la peau

C’est comme à la poésie, il avait l’art de faire des vers

Il avait l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses peines

De semer sa haine, l’alcool était son oxygène

Le fléau du cool-al lui collait à la peau

C’est comme à la poésie, il avait l’art de faire des vers

Il avait l’art de faire de s’dévergonder, de déverser ses peines

De semer sa haine, l’alcool était son oxygène

Te strakke jeans stinkt naar jeans, hoer, knipoog en X-films, satijnachtig leven

voor hem

Maar bestemd voor een uitgeklede mannenroutine, snuffelt hij op stiefdochters,

kes karbonades die de mooie luis fixen

Pées, mooi fijn en rond, de geest zo schaamteloos, hij denkt alleen aan de

whisky gepantserd glas

Witte huid, donkere ogen zo licht als een husky

Het is gek dat hij, eruitziet als een vod, deblokkeert en zijn moeder wisselt,

op dat moment weet je dat er altijd iets te bedriegen is

Waarom niet bijten in de blokken?

Speel de gekke boef, in plaats van

rondhangen van bistro naar bistro?

Een leven dat te veel glijdt, een man die te veel plaagt

8.6, drank, 9.8, drank, verpest leven, echt script

Tien jaar geleden, dronken op zijn bank, zeiden zijn vrouw en kinderen tegen hem: "Kom op,

de wind"

Thuis was een hel, voor hem was het een hel, warm opgesloten met de zijne

glas lucht

Of groen als een Get 27, gooi 27 jaar geluk in zijn plaag

Te dom, vervelend, meer eer dan onzin

Het is onder een brug of op een bank dat hij nu slaapt met zijn peacoat

De plaag van koelbloedigheid kleeft aan zijn huid

Het is als poëzie, hij heeft de kunst om verzen te schrijven

Hij heeft de kunst om zichzelf baldadig te maken, om zijn wandaden uit te storten

Om jezelf uit te schelden, als de maag eenmaal vol is

De plaag van koelbloedigheid kleeft aan zijn huid

Het is als poëzie, hij heeft de kunst om verzen te schrijven

Hij heeft de kunst om zichzelf moedeloos te maken, om zijn verdriet uit te storten

Om zijn haat te zaaien, is alcohol zijn zuurstof

Hoe vaak hij dronken was, stond hij in de weg

Als hij stierf, zou het niets zijn, het zou zelfs beter zijn dan een hond te zijn

Portemonnee grijpen om haar drankje te betalen

Dankbaar in alle bars, plagen is duur

Maar duur voor hem, voor zijn leven, voor zijn afgunst

Houd de jurk van elke vrouw vast, een jakhals een grappige man

Degene die je vermijdt als je loopt, die stinkt en de onzin waar je op hamert

Een vieze man, je bent bang dat hij je zal bevlekken

Je wilt niet dat hij boos wordt, op je spuugt

Hij is alleen en alleen laten we hem, zelfs de pe-stu

Wat wil je voor hem doen?

De plaag van koelbloedigheid kleeft aan zijn leven

De plaag van koelbloedigheid kleeft aan zijn huid

Het is als poëzie, hij heeft de kunst om verzen te schrijven

Hij heeft de kunst om zichzelf baldadig te maken, om zijn wandaden uit te storten

Om jezelf uit te schelden, als de maag eenmaal vol is

De plaag van koelbloedigheid kleeft aan zijn huid

Het is als poëzie, hij heeft de kunst om verzen te schrijven

Hij heeft de kunst om zichzelf moedeloos te maken, om zijn verdriet uit te storten

Om zijn haat te zaaien, is alcohol zijn zuurstof

De plaag van cool-al plakte aan zijn huid

Het is als poëzie, hij had de kunst om verzen te schrijven

Hij had de kunst om schaamteloos te zijn, om zijn wandaden uit te storten

Om jezelf uit te schelden, als de maag eenmaal vol is

De plaag van cool-al plakte aan zijn huid

Het is als poëzie, hij had de kunst om verzen te schrijven

Hij had de kunst om zichzelf moedeloos te maken, zijn verdriet uit te storten

Om zijn haat te zaaien, was alcohol zijn zuurstof

De plaag van cool-al plakte aan zijn huid

Het is als poëzie, hij had de kunst om verzen te schrijven

Hij had de kunst om zichzelf moedeloos te maken, zijn verdriet uit te storten

Om zijn haat te zaaien, was alcohol zijn zuurstof