La Gamberge - Diam's

Je rap les plaies ouvertes, cicatrices sur le corps

Mon seul caprice c’est la mort, depuis que j’ai gouté à l’or

J’ai tout, le succès et la forme:

Petite môme dans la fusée, j'ai refusé d'être accusé à tort

Je voulais balafrer la vie, j’voulais qu’elle me baise les baskets

Qu’elle se taise ou qu’elle me crève, mais qu’elle me guète

Aucun reflet dans le regard du daron

Pas étonnant que la baronne ne se contente pas du baron ben non

Elle a des couilles la petite c’est ce qu’ils disent

Mais elle a la trouille la petite quand les lumières se tamisent

Derrière la scène, je suis seule avec mon mic

Maîtrisant le trac, faisant jumper l’Elysée Montmartre

Des milliers de mains se tendent, et mes peines a moi se vendent

Cependant j’ai comme l’impression de me pendre quand je rentre

Seule dans le salon, seule avec ma sueur

Elle est pas belle la vie ma soeur quand tu t’endors avec la peur?

Guerrière j’ai pris les armes pour donner un sens a mes larmes

L’essence est là mais le moteur est en panne alors

6 pieds sous terre, ou sous tout vos spot light

Ex suicidaire je reste mal dans mes Nike

Hier, dans le désert, aujourd’hui dans ma bulle

Parait que certains m’adulent, ils devraient pas j’suis perdue, ouai

Paranoïaque, c’est la seule chose qui me sauve

J’en ai marre des faux, moi ce qu’il me faut c’est un fauve

Et mon linge sale, je le lave en public

Quitte à subir le lynchage, je deviens même impudique

Je me venge étrangement parce que la vie me dérange

J’aimerai faire du rangement, placer mes démons à la banque

La mélancolie me berce, car l’amour me refoule

Alors je les rends fous, je sais que c’est pas cool, du coup

J’attends plus rien des relations humaines

J’ai déjà trop donné de coeur et on m’a trop rendu de coups

Je vis en solitaire, la gamberge dans le vers

Le rap me donne des ailes alors je vous observe depuis le ciel

Depuis des siècles, on vit de déchirures et de larmes

Moi je suis là, hélas, pour ceux qui m’avaient mis le bonnet d'âne

Mal dans mes Nike, en pleine crise d’adolescence

J’ai beau grimper dans les ventes, je ne pense qu’a la descente

Trop cérébrale, trop triste pour un seul homme

Alors je reste seule comptant mes peines au microphone

Je vis, la larme a l oeil, je souris mais je m enferme

Seule avec mes bleus, seule avec la gamberge

Trop cérébrale pour ce monde je le sais

Je le saigne dans mes textes quand la gamberge me renverse

Je vis, la larme a l oeil, je souris mais je m emmerde

Seule avec mes bleus seule avec la gamberge

Trop sentimentale pour ce monde, je souris mais je souffre

A bout de souffle, mais je cours je cours toujours…

Ik rap open wonden, littekens op het lichaam

Mijn enige gril is de dood, aangezien ik goud heb geproefd

Ik heb alles, succes en vorm:

Klein kind in de raket, ik weigerde onterecht beschuldigd te worden

Ik wilde het leven littekens geven, ik wilde dat ze mijn sneakers neukte

Laat haar haar mond houden of me vermoorden, maar laat haar naar me kijken

Geen glinstering in de blik van de daron

Geen wonder dat de barones niet tevreden is met baron Ben No

Ze heeft ballen, dat is wat ze zeggen

Maar ze maakt de kleine bang als de lichten dimmen

Achter het podium ben ik alleen met mijn microfoon

Plankenangst overwinnen, het Elysée Montmartre . springen

Duizenden handen reiken, en mijn verdriet is uitverkocht

Maar ik heb het gevoel dat ik mezelf ophang als ik thuiskom

Alleen in de woonkamer, alleen met mijn zweet

Is het leven niet mooi mijn zus als je met angst in slaap valt?

Krijger Ik nam de wapens op om mijn tranen te begrijpen

De benzine is er maar de motor is kapot dus

6 voet onder, of onder een spotlicht

Suïcidale ex, ik blijf slecht in mijn Nikes

Gisteren in de woestijn, vandaag in mijn bubbel

Het lijkt erop dat sommigen me aanbidden, dat zouden ze niet moeten doen, ik ben verloren, ja

Paranoïde, het is het enige dat me redt

Ik ben de vervalsingen beu, wat ik nodig heb is een beest

En mijn vuile was, ik was het in het openbaar

Zelfs als dat betekent dat ik gelyncht moet worden, word ik zelfs onbescheiden

Ik neem op een vreemde manier wraak omdat het leven me stoort

Ik wil graag opruimen, mijn demonen op de bank zetten

Melancholie wiegt me, want liefde duwt me terug

Dus ik maak ze gek, ik weet dat dat niet cool is, dus

Ik verwacht niets meer van menselijke relaties

Ik heb al te veel hart gegeven en te veel teruggeslagen

Ik woon alleen, de gok in het vers

Rap geeft me vleugels, dus ik kijk naar je vanuit de lucht

Eeuwenlang hebben we geleefd op tranen en tranen

Ik ben hier, helaas, voor degenen die de dunce cap op mij hadden gezet

Slecht in mijn Nikes, in volle adolescentiecrisis

Ik kan klimmen in de verkoop, ik denk alleen aan de afdaling

Te cerebraal, te verdrietig voor één man

Dus ik ben alleen gelaten mijn verdriet te tellen op de microfoon

Ik leef met tranen in mijn ogen, ik lach maar ik sluit mezelf op

Alleen met mijn blauwe plekken, alleen met de gamba

Te cerebraal voor deze wereld, ik weet het

Ik bloed het in mijn teksten wanneer de gok me neerhaalt

Ik leef met tranen in mijn ogen, ik lach maar ik verveel me

Alleen met mijn blauwe plekken, alleen met de gamberge

Te sentimenteel voor deze wereld, ik lach maar ik lijd

Buiten adem, maar ik ren, ik ren nog steeds...